جنگِ خلق

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۳

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴

همچنان از چپ و راست

آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و

می‌بارد.

بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها

بر شانه‌های گندمزاران و سینهٔ دریا

آتشِ وحشی، آتشِ موریانه

نشسته است،

و با حرصِ خدایان و دزدانِ حق

می‌کاود و می‌بلعد

تهی می‌کند و

فرو می‌ریزد.

طاق‌ها و کمرها

مقاومت می‌کنند و

شکسته

می‌ایستند.

و بازوی توانمند و مهربانِ کارگری

که جهان در آغوش اوست،

نخستین بازوکای جنگِ عظیمِ نهائی را

به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده

در آتشبار می‌نهد.

- انفجاری جانانه و روشن‌تر از قبله.

رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان

پرواز می‌کند؛

و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی،

خیره می‌شود

در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان

- که مرگ‌ را

نابود می کند -

و تبسمی زیبا

لب‌های داغش را به‌سرودِ «رنجبرانِ دنیا!...»

می‌گشاید.

همه چیز و جهان با او هماهنگ است.

و انسان و پرندگان

با او

زمزمه سر می‌دهند:

«- سلام، پیروزی!

سلام، آزادی!...»

ترجمهٔ:

عباس عارف‌آخر