شعری از محمد مختاری: تفاوت بین نسخه‌ها
(بازنگری شد.) |
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۸۹: | سطر ۸۹: | ||
:::::::::::::'''محمد مختاری''' | :::::::::::::'''محمد مختاری''' | ||
| − | + | {{لایک}} | |
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
| سطر ۹۵: | سطر ۹۵: | ||
[[رده:محمد مختاری]] | [[رده:محمد مختاری]] | ||
[[رده:مقالات نهایی‌شده]] | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| − | + | [[رده:کتاب جمعه]] | |
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۴۰
پیشانی از هجوم وقاحت کبود می‌شود
وقتی که بر مزار شهیدان عبور می‌کنند
وقتی که سینهٔ هوا را می‌شکافند
و باد جامه‌هاشان
- بر شعار دیوارها
- می‌دمد.
- بر شعار دیوارها
اینان که جامه‌های عزا را به‌عاریت
- پوشیده‌اند
از قعر چشم خلق
میراث روشنای شهیدان را
- بیرون می‌کشند
گـُل در نهیب تند گلوله شکفت
و اکنون کنار سنبله‌ها
اندام‌های کاکتوسی
سر بر کشیده‌اند.
کلپاسه‌های فربه از سوراخ‌های بیم
در هرم انقلاب خلایق
بیرون خزیده‌اند
وز شانه‌های مردم بالا می‌آیند.
و موج می‌زنند
در آفتاب پیروزی.
خورشید در تلآلؤ اندام‌های حمق
- سرافکنده می‌رود.
بازارها که پارچه‌های بلند را
حرّاج کرده‌اند
فوج بلند جامگان را
در چشم آفتاب می‌گردانند
و روز
بر انحنای تند شرارت افول می‌کند.
بر چشم‌ها سیاه می‌کشند.
بر قلب‌ها سیاه می‌کشند.
بر شانه‌ها قساوت را می‌گردانند.
و سفره‌ها را
بر گردهٔ خلایق
- پهن می‌کنند
خونابهٔ فشردﻩٔ گنجشک‌ها را در هاون
سر می‌کشند
تا باه‌شان بیفزاید.
و سنگ‌های گورستان را آذین می‌بندند
و نام‌های شهیدان را بر تریج قبا
- می‌دوزند.
- محمد مختاری