شعری از محمد مختاری: تفاوت بین نسخه‌ها
(افزودن رده‌ها.) |
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:27-039.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۷ صفحه ۳۹|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۷ صفحه ۳۹]] | [[Image:27-039.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۷ صفحه ۳۹|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۷ صفحه ۳۹]] | ||
| − | {{ | + | |
| + | پیشانی از هجوم وقاحت کبود می‌شود | ||
| + | |||
| + | وقتی که بر مزار شهیدان عبور می‌کنند | ||
| + | |||
| + | وقتی که سینهٔ هوا را می‌شکافند | ||
| + | |||
| + | و باد جامه‌هاشان | ||
| + | |||
| + | :::بر شعار دیوارها | ||
| + | ::::::می‌دمد. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | اینان که جامه‌های عزا را به‌عاریت | ||
| + | :::::::پوشیده‌اند | ||
| + | |||
| + | از قعر چشم خلق | ||
| + | |||
| + | میراث روشنای شهیدان را | ||
| + | |||
| + | :::::بیرون می‌کشند | ||
| + | |||
| + | |||
| + | گـُل در نهیب تند گلوله شکفت | ||
| + | |||
| + | و اکنون کنار سنبله‌ها | ||
| + | |||
| + | اندام‌های کاکتوسی | ||
| + | |||
| + | سر بر کشیده‌اند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | کلپاسه‌های فربه از سوراخ‌های بیم | ||
| + | |||
| + | در هرم انقلاب خلایق | ||
| + | |||
| + | بیرون خزیده‌اند | ||
| + | |||
| + | وز شانه‌های مردم بالا می‌آیند. | ||
| + | |||
| + | و موج می‌زنند | ||
| + | |||
| + | در آفتاب پیروزی. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | خورشید در تلآلؤ اندام‌های حمق | ||
| + | |||
| + | ::::::سرافکنده می‌رود. | ||
| + | |||
| + | بازارها که پارچه‌های بلند را | ||
| + | |||
| + | حرّاج کرده‌اند | ||
| + | |||
| + | فوج بلند جامگان را | ||
| + | |||
| + | در چشم آفتاب می‌گردانند | ||
| + | |||
| + | و روز | ||
| + | |||
| + | بر انحنای تند شرارت افول می‌کند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | بر چشم‌ها سیاه می‌کشند. | ||
| + | |||
| + | بر قلب‌ها سیاه می‌کشند. | ||
| + | |||
| + | بر شانه‌ها قساوت را می‌گردانند. | ||
| + | |||
| + | و سفره‌ها را | ||
| + | |||
| + | بر گردهٔ خلایق | ||
| + | :::پهن می‌کنند | ||
| + | |||
| + | خونابهٔ فشردﻩٔ گنجشک‌ها را در هاون | ||
| + | |||
| + | سر می‌کشند | ||
| + | |||
| + | تا باه‌شان بیفزاید. | ||
| + | |||
| + | و سنگ‌های گورستان را آذین می‌بندند | ||
| + | |||
| + | و نام‌های شهیدان را بر تریج قبا | ||
| + | |||
| + | ::::::می‌دوزند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | :::::::::::::'''محمد مختاری''' | ||
| + | {{لایک}} | ||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
[[رده:کتاب جمعه ۲۷]] | [[رده:کتاب جمعه ۲۷]] | ||
[[رده:محمد مختاری]] | [[رده:محمد مختاری]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۴۰
پیشانی از هجوم وقاحت کبود می‌شود
وقتی که بر مزار شهیدان عبور می‌کنند
وقتی که سینهٔ هوا را می‌شکافند
و باد جامه‌هاشان
- بر شعار دیوارها
- می‌دمد.
- بر شعار دیوارها
اینان که جامه‌های عزا را به‌عاریت
- پوشیده‌اند
از قعر چشم خلق
میراث روشنای شهیدان را
- بیرون می‌کشند
گـُل در نهیب تند گلوله شکفت
و اکنون کنار سنبله‌ها
اندام‌های کاکتوسی
سر بر کشیده‌اند.
کلپاسه‌های فربه از سوراخ‌های بیم
در هرم انقلاب خلایق
بیرون خزیده‌اند
وز شانه‌های مردم بالا می‌آیند.
و موج می‌زنند
در آفتاب پیروزی.
خورشید در تلآلؤ اندام‌های حمق
- سرافکنده می‌رود.
بازارها که پارچه‌های بلند را
حرّاج کرده‌اند
فوج بلند جامگان را
در چشم آفتاب می‌گردانند
و روز
بر انحنای تند شرارت افول می‌کند.
بر چشم‌ها سیاه می‌کشند.
بر قلب‌ها سیاه می‌کشند.
بر شانه‌ها قساوت را می‌گردانند.
و سفره‌ها را
بر گردهٔ خلایق
- پهن می‌کنند
خونابهٔ فشردﻩٔ گنجشک‌ها را در هاون
سر می‌کشند
تا باه‌شان بیفزاید.
و سنگ‌های گورستان را آذین می‌بندند
و نام‌های شهیدان را بر تریج قبا
- می‌دوزند.
- محمد مختاری