شعر زندگی را می‌سرایم: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
[[Image:29-056.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۹ صفحه ۵۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۹ صفحه ۵۶]] | [[Image:29-056.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۹ صفحه ۵۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۹ صفحه ۵۶]] | ||
| − | |||
| − | + | '''فریدون فریاد''' | |
| − | فریدون فریاد | ||
{{کوچک}}به‌مهدی و مهتاب رحیمی{{پایان کوچک}} | {{کوچک}}به‌مهدی و مهتاب رحیمی{{پایان کوچک}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| سطر ۲۱: | سطر ۱۶: | ||
دوازده ترانهٔ زردرنگ سروده‌اند | دوازده ترانهٔ زردرنگ سروده‌اند | ||
| − | + | :::(جیک‌جیک جوجه‌های گیج | |
| − | + | :::::گیجم می‌کند!) | |
گاوها سبرهٔ تازه را می‌چرند | گاوها سبرهٔ تازه را می‌چرند | ||
| − | و شعری تازه در پستان‌هاشان | + | و شعری تازه در پستان‌هاشان مایه می‌بندد. |
اسب‌ها در دورانی یکنواخت | اسب‌ها در دورانی یکنواخت | ||
| − | + | :::::در خرمنجا | |
در ضرباهنگ کشمکش پاها و بافه‌ها | در ضرباهنگ کشمکش پاها و بافه‌ها | ||
| سطر ۳۷: | سطر ۳۲: | ||
غزلی زرّین می‌سرایند | غزلی زرّین می‌سرایند | ||
| − | + | با قافیهٔ گندم دانه‌ها | |
| − | + | ::::در مقاطع | |
خورشید بر شالی‌های سبزرنگ بلند بوسه می‌زند | خورشید بر شالی‌های سبزرنگ بلند بوسه می‌زند | ||
| سطر ۴۹: | سطر ۴۴: | ||
قصیدهٔ سیمین خورشید را می‌سازند | قصیدهٔ سیمین خورشید را می‌سازند | ||
| − | پروانه‌ها ملوّن، | + | پروانه‌ها ملوّن، دوبیتیِ رنگینیِ را |
| − | + | :::::::در بحور دوگانه | |
بر حاشیهٔ دستمال آبی روز | بر حاشیهٔ دستمال آبی روز | ||
| − | + | :::::گلدوزی می‌کنند | |
آفتابگردان‌ها | آفتابگردان‌ها | ||
| سطر ۶۳: | سطر ۵۸: | ||
ارتفاع وحدت نور را | ارتفاع وحدت نور را | ||
| − | + | ::::تجربه می‌کنند | |
شبتاب‌های شگفت‌انگیز در زیر بوته‌های بومی | شبتاب‌های شگفت‌انگیز در زیر بوته‌های بومی | ||
| سطر ۶۹: | سطر ۶۴: | ||
با جسم فسفرین خود | با جسم فسفرین خود | ||
| − | + | ::آواز روشنائی شب را | |
| − | + | ::::::آماده می‌شوند | |
شبدرهای چهارپر | شبدرهای چهارپر | ||
| − | + | ::رباعی سبز زمان را | |
| − | + | ::::::بر خاک می‌نویسند | |
و انسان در آن فراز در کارِ سرودن است | و انسان در آن فراز در کارِ سرودن است | ||
| سطر ۸۷: | سطر ۸۲: | ||
در بینجزار{{نشان|۱}} شب | در بینجزار{{نشان|۱}} شب | ||
| − | + | ::::::شالی | |
از دستبرد خوک پائیده می‌شود | از دستبرد خوک پائیده می‌شود | ||
| سطر ۹۵: | سطر ۹۰: | ||
دگردیسی دانهٔ گندم | دگردیسی دانهٔ گندم | ||
| − | + | :::::::به‌سوی معجزهٔ نان | |
| − | + | :::::در جنگل جوان هموار می‌شود | |
| − | + | :::::دخترکان نوعروس آوازه‌خوان | |
هیمهٔ حجله گاهِ زمستانیِ خود را گرد می‌آوردند | هیمهٔ حجله گاهِ زمستانیِ خود را گرد می‌آوردند | ||
| سطر ۱۰۵: | سطر ۱۰۰: | ||
در دهکده | در دهکده | ||
| − | + | ::::::آهنگرانِ مسین رخسارک | |
داس‌های امسال را تیز می‌کنند | داس‌های امسال را تیز می‌کنند | ||
| سطر ۱۲۵: | سطر ۱۲۰: | ||
من در این فراز | من در این فراز | ||
| − | + | :::زندگی را می‌سرایم. | |
| + | |||
| + | ==پاورقی‌ها== | ||
| + | #{{پاورقی|۱}}جای کشت برنج. | ||
| + | #{{پاورقی|۲}}نامِ زن. | ||
| + | {{لایک}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
[[رده:فریدون فریاد]] | [[رده:فریدون فریاد]] | ||
[[رده:کتاب جمعه ۲۹]] | [[رده:کتاب جمعه ۲۹]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۳۹
فریدون فریاد
به‌مهدی و مهتاب رحیمی
زنبورها در کار سرودن منظومهٔ عسلند
غازها در آغاز روز
دوازده ترانهٔ زردرنگ سروده‌اند
- (جیک‌جیک جوجه‌های گیج
- گیجم می‌کند!)
گاوها سبرهٔ تازه را می‌چرند
و شعری تازه در پستان‌هاشان مایه می‌بندد.
اسب‌ها در دورانی یکنواخت
- در خرمنجا
در ضرباهنگ کشمکش پاها و بافه‌ها
غزلی زرّین می‌سرایند
با قافیهٔ گندم دانه‌ها
- در مقاطع
خورشید بر شالی‌های سبزرنگ بلند بوسه می‌زند
و دانه‌های تنبل برنج
در قله‌های بلوغ خود
قصیدهٔ سیمین خورشید را می‌سازند
پروانه‌ها ملوّن، دوبیتیِ رنگینیِ را
- در بحور دوگانه
بر حاشیهٔ دستمال آبی روز
- گلدوزی می‌کنند
آفتابگردان‌ها
مثنوی وصل آفتاب و
ارتفاع وحدت نور را
- تجربه می‌کنند
شبتاب‌های شگفت‌انگیز در زیر بوته‌های بومی
با جسم فسفرین خود
- آواز روشنائی شب را
- آماده می‌شوند
شبدرهای چهارپر
- رباعی سبز زمان را
- بر خاک می‌نویسند
و انسان در آن فراز در کارِ سرودن است
در بستان صبح
سیب‌زمینی‌ها جمع می‌شود
در بینجزار[۱] شب
- شالی
از دستبرد خوک پائیده می‌شود
در خرمنزار ظهر
دگردیسی دانهٔ گندم
- به‌سوی معجزهٔ نان
- در جنگل جوان هموار می‌شود
- دخترکان نوعروس آوازه‌خوان
هیمهٔ حجله گاهِ زمستانیِ خود را گرد می‌آوردند
در دهکده
- آهنگرانِ مسین رخسارک
داس‌های امسال را تیز می‌کنند
و بر خیش‌های کهنه پتک می‌کوبند
نجّارِ کهنسال روستا نیز
با چوبِ تیرهٔ بلوط
درهای خانهٔ مهتاب[۲] را می‌سازد
انسان در کار سرودنِ سرودِ کار است
اینجا همه در کار سرودنند و در کارند
من در این فراز شعرهای سروده را جمع می‌کنم
من در این فراز
- زندگی را می‌سرایم.