جنگِ خلق: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(در حال بازنگری.) |
|||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:16-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴]] | [[Image:16-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴]] | ||
| − | |||
همچنان از چپ و راست | همچنان از چپ و راست | ||
| سطر ۸: | سطر ۷: | ||
آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و | آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و | ||
| − | + | :::::می‌بارد. | |
بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها | بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۱۹: | ||
و بار حرصِ خدایان و دزدانِ حق | و بار حرصِ خدایان و دزدانِ حق | ||
| − | + | ::::می‌کاود و می‌بلعد | |
تهی می‌کند و | تهی می‌کند و | ||
| سطر ۳۱: | سطر ۳۰: | ||
مقاومت می‌کنند و | مقاومت می‌کنند و | ||
| − | + | :::شکسته | |
| − | + | ::::می‌ایستند. | |
| سطر ۵۲: | سطر ۵۱: | ||
رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان | رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان | ||
| − | + | :::::::پرواز می‌کند؛ | |
و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی، | و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی، | ||
| سطر ۷۷: | سطر ۷۶: | ||
:::با او | :::با او | ||
| − | + | ::::زمزمه سر می‌دهند: | |
«- سلام، پیروزی! | «- سلام، پیروزی! | ||
| سطر ۸۳: | سطر ۸۲: | ||
:سلام، آزادی!...» | :سلام، آزادی!...» | ||
| − | |||
| − | |||
| − | عباس | + | :::::::::::::ترجمهٔ: |
| − | + | :::::::::::::عباس عارفآخر | |
| + | |||
[[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | ||
| + | [[رده:شعر]] | ||
| + | [[رده:قلندر دادشا]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۰۲:۵۹
همچنان از چپ و راست
آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و
- می‌بارد.
بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها
بر شانه‌های گندمزاران و سینهٔ دریا
آتشِ وحشی، آتشِ موریانه
نشسته است،
و بار حرصِ خدایان و دزدانِ حق
- می‌کاود و می‌بلعد
تهی می‌کند و
فرو می‌ریزد.
صاق‌ها و کمرها
مقاومت می‌کنند و
- شکسته
- می‌ایستند.
و بازوی توانمند و مهربانِ کارگری
که جهان در آغوش اوست،
نخستین بازوکای جنگِ عظیم نهائی را
به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده
در آتشبار می‌نهد.
- - انفجاری جانانه و روشن‌تر از قبله.
رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان
- پرواز می‌کند؛
و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی،
خیره می‌شود
در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان
- که مرگ را
- نابود می کند-
و تبسمی زیبا
لب‌های داغش را به‌سرودِ «رنجبرانِ دنیا!...»
- می‌گشاید.
همه چیز و جهان با او هماهنگ است.
و انسان و پرندگان
- با او
- زمزمه سر می‌دهند:
«- سلام، پیروزی!
- سلام، آزادی!...»
- ترجمهٔ:
- عباس عارفآخر