اندوهِ پس نشستنِ دریا
در چشمهای گودِ مورّب
که گوئی
حتی آن دَم
هجوم رنج و
غرورِ هرگز واپس ننشستن. -
این حکایتی کهن است
که دیدگانِ ترکمنی
اندکی از آن را باز میگویند.
