شیدایه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تایپ شد.) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:16-015.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۵]] | [[Image:16-015.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۵]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| + | سه '''«شیدایه»''' از عباس عارف‌آخر | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ۱ | ||
| + | |||
| + | از تو مهربان‌ترست | ||
| + | |||
| + | ببین چه دورم می‌گردد مرگ؛ | ||
| + | |||
| + | عینِ خزان | ||
| + | :::دورِ برگ... | ||
| + | ::::::::۵۶ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ۲ | ||
| + | |||
| + | همیشه ملاحظه‌ئی هست | ||
| + | |||
| + | که انسان را می‌ترسانَد. | ||
| + | |||
| + | تنها | ||
| + | |||
| + | جرأت پیدا باید کرد | ||
| + | |||
| + | و دانائیِ سرخ را پرچمی | ||
| + | |||
| + | در کفِ شیدائیِ هدف؛ | ||
| + | |||
| + | وگرنه، گام اگر پولاد | ||
| + | |||
| + | به‌منزل نمی‌رسانَد. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | و راه | ||
| + | |||
| + | می‌شکند... | ||
| + | ::::::::شهریور ۵۸ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ۳ | ||
| + | |||
| + | خصلت‌های من و تو که عاشقیم | ||
| + | |||
| + | رو در روئی می‌کنند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | یا با هم یگانه می‌گذریم | ||
| + | |||
| + | یا در نگاهِ موازیِ دو راههٔ حسرتناک. | ||
| + | |||
| + | اما هماره، ستاره‌های دوگانهٔ اندوهمان | ||
| + | |||
| + | همسوئی می‌کنند... | ||
| + | ::::::::مرداد ۵۸ | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۲۳:۳۸
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
سه «شیدایه» از عباس عارف‌آخر
۱
از تو مهربان‌ترست
ببین چه دورم می‌گردد مرگ؛
عینِ خزان
- دورِ برگ...
- ۵۶
- دورِ برگ...
۲
همیشه ملاحظه‌ئی هست
که انسان را می‌ترسانَد.
تنها
جرأت پیدا باید کرد
و دانائیِ سرخ را پرچمی
در کفِ شیدائیِ هدف؛
وگرنه، گام اگر پولاد
به‌منزل نمی‌رسانَد.
و راه
می‌شکند...
- شهریور ۵۸
۳
خصلت‌های من و تو که عاشقیم
رو در روئی می‌کنند.
یا با هم یگانه می‌گذریم
یا در نگاهِ موازیِ دو راههٔ حسرتناک.
اما هماره، ستاره‌های دوگانهٔ اندوهمان
همسوئی می‌کنند...
- مرداد ۵۸