جنگِ خلق: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(در حال بازنگری.)
(بازنگری و نهایی شد.)
سطر ۱۷: سطر ۱۷:
 
نشسته است،  
 
نشسته است،  
  
و بار حرصِ خدایان و دزدانِ حق  
+
و با حرصِ خدایان و دزدانِ حق  
  
 
::::می‌کاود و می‌بلعد
 
::::می‌کاود و می‌بلعد
سطر ۲۶: سطر ۲۶:
  
  
صاق‌ها و کمرها
+
طاق‌ها و کمرها
  
 
مقاومت می‌کنند و  
 
مقاومت می‌کنند و  
سطر ۳۹: سطر ۳۹:
 
که جهان در آغوش اوست،  
 
که جهان در آغوش اوست،  
  
نخستین بازوکای جنگِ عظیم نهائی را
+
نخستین بازوکای جنگِ عظیمِ نهائی را
  
 
به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده
 
به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده
سطر ۵۹: سطر ۵۹:
 
در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان
 
در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان
  
:::::که مرگ‌ را  
+
:::::- که مرگ‌ را  
  
:::::نابود می کند-
+
:::::نابود می کند -
  
 
و تبسمی زیبا  
 
و تبسمی زیبا  
سطر ۹۲: سطر ۹۲:
 
[[رده:شعر]]
 
[[رده:شعر]]
 
[[رده:قلندر دادشا]]
 
[[رده:قلندر دادشا]]
 +
[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
 +
 +
 +
{{لایک}}

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۰۲:۰۴

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴


همچنان از چپ و راست

آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و

می‌بارد.

بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها

بر شانه‌های گندمزاران و سینهٔ دریا

آتشِ وحشی، آتشِ موریانه

نشسته است،

و با حرصِ خدایان و دزدانِ حق

می‌کاود و می‌بلعد

تهی می‌کند و

فرو می‌ریزد.


طاق‌ها و کمرها

مقاومت می‌کنند و

شکسته
می‌ایستند.


و بازوی توانمند و مهربانِ کارگری

که جهان در آغوش اوست،

نخستین بازوکای جنگِ عظیمِ نهائی را

به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده

در آتشبار می‌نهد.


- انفجاری جانانه و روشن‌تر از قبله.


رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان

پرواز می‌کند؛

و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی،

خیره می‌شود

در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان

- که مرگ‌ را
نابود می کند -

و تبسمی زیبا

لب‌های داغش را به‌سرودِ «رنجبرانِ دنیا!...»

می‌گشاید.

همه چیز و جهان با او هماهنگ است.


و انسان و پرندگان

با او
زمزمه سر می‌دهند:

«- سلام، پیروزی!

سلام، آزادی!...»


ترجمهٔ:
عباس عارف‌آخر