به‌رفیقان شیلیائی: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(بازنگری شد.)
سطر ۱: سطر ۱:
 
[[Image:11-051.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱]]
 
[[Image:11-051.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱]]
  
{{بازنگری}}
+
'''پاتریشیا گوردون'''
  
پاتریشیا گوردون
 
 
'''به‌رفیقان شیلیائی'''
 
  
 
رؤیائی بود
 
رؤیائی بود
سطر ۲۳: سطر ۲۰:
 
آنچنان که گیاهان جوان
 
آنچنان که گیاهان جوان
  
در زیر مهٔ آفتاب‌های بهاری
+
در زیر مهْ آفتاب‌های بهاری
  
 
سر بر می‌کنند.
 
سر بر می‌کنند.
سطر ۲۹: سطر ۲۶:
 
بادی خشن وزید
 
بادی خشن وزید
  
ابهام شکل گرفته در هم شکست
+
ابهام شکل گرفته درهم شکست
  
 
شعله بر جان مه افتاد
 
شعله بر جان مه افتاد
سطر ۴۵: سطر ۴۲:
 
می‌تپد.
 
می‌تپد.
  
{{چپ‌چین}}
 
  
ترجمهٔ احمد کریمی حکاک
+
::::::::ترجمهٔ احمد کریمی حکاک
  
{{پایان چپ‌چین}}
 
  
  
 
[[رده:کتاب جمعه ۱۱]]
 
[[رده:کتاب جمعه ۱۱]]
 +
[[رده:شعر]]
 +
[[رده:پاتریشیا گوردون]]
 +
[[رده:احمد کریمی حکاک]]
 +
[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
 +
 +
 +
{{لایک}}

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئن ۲۰۱۱، ساعت ۱۰:۳۰

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۱ صفحه ۵۱

پاتریشیا گوردون


رؤیائی بود

مه‌آلوده ولی صریح

مبهم ولی جاندار.

مه غلظت یافت

ابهام شکل پذیرفت

رؤیا به‌واقعیت بدل شد.

حیاتی نو از خورشید سر برآورد

آنچنان که گیاهان جوان

در زیر مهْ آفتاب‌های بهاری

سر بر می‌کنند.

بادی خشن وزید

ابهام شکل گرفته درهم شکست

شعله بر جان مه افتاد

و زمین را سوزاند.

پاشنه‌های آهنین

بر سر تژهای گیاهان نوزنده فرود آمد

ولی زمین هنوز

در زیر پوستهٔ داغدار خویش

می‌تپد.


ترجمهٔ احمد کریمی حکاک