منزل آخر: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («منزل آخر» را محافظت کرد: مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بی‌پایان) [move=sysop] (بی‌پایان))) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN006P165.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۵|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۵]] | [[Image:KHN006P165.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۵|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۵]] | ||
[[Image:KHN006P166.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۶|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۶]] | [[Image:KHN006P166.JPG|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۶|کتاب هفته شماره ۶ صفحه ۱۶۶]] | ||
| − | |||
| + | امروز از نگاه تو سرگشته‌تر منم | ||
| + | |||
| + | هر گوشه را، به خواهش نامعلوم | ||
| + | |||
| + | سر می‌زنم، | ||
| + | |||
| + | در دستم این عصای شکسته، | ||
| + | |||
| + | با دست من ز رنج سفر شکوه می‌کند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | در عمق غلظت مه «لندن»… | ||
| + | |||
| + | یا در تراموای «وین»… | ||
| + | |||
| + | در شهر دیگری - به دگر نام - | ||
| + | |||
| + | در سالن اپرا،… | ||
| + | |||
| + | بر روی پل که می‌نگرد ساکت، | ||
| + | |||
| + | در اضطراب بی‌ثمر «پو»… | ||
| + | |||
| + | در پای نخل منحنی سال‌دیده‌یی | ||
| + | |||
| + | در الجزیره… | ||
| + | |||
| + | در نقب‌های سرشار از راز و دود و نم، | ||
| + | |||
| + | - وز تاق و تاق مهره بیلیارد… | ||
| + | |||
| + | هر گوشه را به خواهش نامعلوم | ||
| + | |||
| + | سر می‌زنم. | ||
| + | |||
| + | ::{{تک ستاره}} {{تک ستاره}} {{تک ستاره}} | ||
| + | |||
| + | «با هر کسی هوای سفر هست، | ||
| + | |||
| + | با هیچکس نه رای نشستن، | ||
| + | |||
| + | سقف شکسته را نتوانند | ||
| + | |||
| + | طفلانه، با گل، آذین بستن، | ||
| + | |||
| + | ::{{تک ستاره}} {{تک ستاره}} {{تک ستاره}} | ||
| + | |||
| + | گل‌ها به سقف خنده کنانند، | ||
| + | |||
| + | بی‌اعتنا به ما، گذرانند، | ||
| + | |||
| + | گل‌ها ز مرگ و فتنه چه دانند؟» | ||
| + | |||
| + | این حرف‌ها به لب، به دلم کوه کوه غم، | ||
| + | |||
| + | بی‌خواهشی صریح به هر سوی می‌روم... | ||
| + | |||
| + | ::{{تک ستاره}} {{تک ستاره}} {{تک ستاره}} | ||
| + | |||
| + | «غیزغیز» میز کهنه، در زیر دست من، | ||
| + | |||
| + | چون دایه‌ام به‌ناگاه انگیخت، | ||
| + | |||
| + | از رخوتی به لذت یک خواب - | ||
| + | |||
| + | |||
| + | غوغای قهوه‌خانه، چو یک طشت | ||
| + | |||
| + | ناگاه بر سرم ریخت. | ||
| + | |||
| + | می‌پرسم از رفیق کناری، | ||
| + | |||
| + | -باران که بند آمد؟ | ||
| + | |||
| + | -آری. | ||
| + | |||
| + | و می‌روم… | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ::::::::::'''منوچهر نیستانی''' | ||
| + | |||
| + | |||
[[رده:کتاب هفته]] | [[رده:کتاب هفته]] | ||
[[رده:کتاب هفته ۶]] | [[رده:کتاب هفته ۶]] | ||
| سطر ۹: | سطر ۹۰: | ||
[[رده:مرتضا ممیز]] | [[رده:مرتضا ممیز]] | ||
[[رده:منوچهر نیستانی]] | [[رده:منوچهر نیستانی]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۰:۲۳
امروز از نگاه تو سرگشته‌تر منم
هر گوشه را، به خواهش نامعلوم
سر می‌زنم،
در دستم این عصای شکسته،
با دست من ز رنج سفر شکوه می‌کند.
در عمق غلظت مه «لندن»…
یا در تراموای «وین»…
در شهر دیگری - به دگر نام -
در سالن اپرا،…
بر روی پل که می‌نگرد ساکت،
در اضطراب بی‌ثمر «پو»…
در پای نخل منحنی سال‌دیده‌یی
در الجزیره…
در نقب‌های سرشار از راز و دود و نم،
- وز تاق و تاق مهره بیلیارد…
هر گوشه را به خواهش نامعلوم
سر می‌زنم.
- * * *
«با هر کسی هوای سفر هست،
با هیچکس نه رای نشستن،
سقف شکسته را نتوانند
طفلانه، با گل، آذین بستن،
- * * *
گل‌ها به سقف خنده کنانند،
بی‌اعتنا به ما، گذرانند،
گل‌ها ز مرگ و فتنه چه دانند؟»
این حرف‌ها به لب، به دلم کوه کوه غم،
بی‌خواهشی صریح به هر سوی می‌روم...
- * * *
«غیزغیز» میز کهنه، در زیر دست من،
چون دایه‌ام به‌ناگاه انگیخت،
از رخوتی به لذت یک خواب -
غوغای قهوه‌خانه، چو یک طشت
ناگاه بر سرم ریخت.
می‌پرسم از رفیق کناری،
-باران که بند آمد؟
-آری.
و می‌روم…
- منوچهر نیستانی