سه شعر از مریم ملک‌ابراهیمی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(بازنگری شد.) |
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۸۱: | سطر ۸۱: | ||
::::::::::::ـ/۵۴/۸ | ::::::::::::ـ/۵۴/۸ | ||
| − | + | {{لایک}} | |
[[رده:کتاب جمعه ۱۰]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۰]] | ||
| سطر ۸۷: | سطر ۸۷: | ||
[[رده:مریم ملک‌ابراهیمی]] | [[رده:مریم ملک‌ابراهیمی]] | ||
[[رده:مقالات نهایی‌شده]] | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| − | + | [[رده:کتاب جمعه]] | |
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۲۵
۱
بچه آهوان نگاهت
به‌چمنزار دعوتم می‌کنند
بوی عطر رهائی در فضا پخش می‌شود.
انگار گنجشک‌ها با هم، یکصدا تُرا می‌خوانند.
و کولیِ ذاتت
دردِ زیبای مرگ را در دشت میرقصد…
آهوَکان نگاهت باستانی می‌شوند.
قایقی می‌گیرم و بر شط روز روان می‌شوم.
نارنجیِ شفق، مرگ را فراموش می‌کند.
- ۵۱/۱۲/۲۶
۲
آنجا
آنجا
چشم‌های دریدهٔ خون‌آلود
از بریدگی سپیدی
بر سرِ ما خون می‌ریزند
آهسته‌تر صدایم کن
تا نفس‌های ما
آرامشِ گنداب را
برهم نریزد
- - /۵۲/۵
۳
جیوهٔ باستانی را
در کدام کوهستان
خوابگاه اژدهای پیر کرده‌اند؟
یا خود اژدهای جیوه‌ئی را تندیسی…؟
اما باد می‌آید
و در دست‌های من
چرخش ذرات فضا
استوانهٔ باژگونه‌ٔ سراب می‌شود
خیال می‌کنم هفت کفش آهنین را
پاره کرده‌ام
و دیوِ سپید، گربهٔ دستاموزی است
بر زانوانِ من.
- ـ/۵۴/۸