چهار کاکُل خونین: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۰۷

کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴

چهار سوار

خونین و خمیده

بر پشت اسب‌هاشان از راه می‌رسند،

با سینه‌ئی دریده به‌سرنیزه‌های زهرآگین

و چهره‌هائی به‌زلالیِ چشمه‌ها

خون جامه‌هاشان

سپیده را شعله‌ور می‌کند

و بر تارک طلسم می‌وزد.

سواران چنینند!

از رؤیت دریا و نیزارهای سبز

که در کنار مرداب روئیده‌اند

تشنه می‌شوند.

در شبی بی‌قلمرو

پای در رکاب می‌نهند

تا خواب سرزمین ویران خویش را در نوردند

به‌هنگامی که عقاب

چهار ستاره را به‌منقار می‌برد

از فراز دریا

به‌جانب کویر.

عقابان چنینند!

هنوز در اندیشهٔ قلّه‌اند

که پای بر آن نهند

تا چنگ درافکنند در خون ستارگان

امّا

در این تلخزارِ مرگ

آب و علف به‌خاک و دریا می‌رسد.

چنین است حکایت مردان

نام‌شان در متن کتاب‌ها

نام زندگی می‌شود.

اسفند ۵۸

عظیم خلیلی

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
 [[Image:34-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴]]
-{{بازنگری}}
 چهار سوار
@@ سطر ۲۵: / سطر ۲۴: @@
 که در کنار مرداب روئیده‌اند
-::::::::تشنه می‌شوند.
+:::::تشنه می‌شوند.
 در شبی بی‌قلمرو
@@ سطر ۳۷: / سطر ۳۶: @@
 چهار ستاره را به‌منقار می‌برد
-::::::::از فراز دریا
+:::::از فراز دریا
-::::::::به‌جانب کویر.
+:::::به‌جانب کویر.
 عقابان چنینند!
@@ سطر ۴۵: / سطر ۴۴: @@
 هنوز در اندیشهٔ قلّه‌اند
-که پای در آن نهند
+که پای بر آن نهند
 تا چنگ درافکنند در خون ستارگان
-::::::::امّا
+::::::امّا
-::::::::در این تلخزارِ مرگ
+::::::در این تلخزارِ مرگ
 آب و علف به‌خاک و دریا می‌رسد.
@@ سطر ۶۰: / سطر ۵۹: @@
 نام زندگی می‌شود.
-{{چپ‌چین}}
-اسفند 58
-{{پایان چپ‌چین}}
-{{چپ‌چین}}
-عظیم خلیلی
-{{پایان چپ‌چین}}
+::::::::::اسفند ۵۸
+::::::::::'''عظیم خلیلی'''
+{{لایک}}
 [[رده:کتاب جمعه ۳۴]]
+[[رده:شعر]]
+[[رده:عظیم خلیلی]]
+[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
+[[رده:کتاب جمعه]]