سرنوشت: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
جز |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۶: | ||
و کارگرانِ میهنِ من که سختیِ کوه و استقامتِ پولاد را | و کارگرانِ میهنِ من که سختیِ کوه و استقامتِ پولاد را | ||
| − | + | :::::::خُرد و نرم می‌کردند | |
زیرِ دماوندِ اندوهِ تو | زیرِ دماوندِ اندوهِ تو | ||
| سطر ۹۱: | سطر ۹۱: | ||
نفس می‌کشد... | نفس می‌کشد... | ||
| − | + | {{لایک}} | |
| − | |||
[[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | ||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
| − | [[رده:قلندر | + | [[رده:قلندر دادشا]] |
[[رده:مقالات نهایی‌شده]] | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| − | + | [[رده:کتاب جمعه]] | |
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۲۳:۲۸
دو شعر از: قلندر دادْشا
شاعِر بلوچ
هوای شما دیوانه‌ام می‌کند
اگر می‌توانستم مرغکِ مهاجرت‌های دلْ‌کَنده باشم،
آه، آنجا که شما زندگی می‌کنید!...
*
درین معدنِ بی‌پایانِ رنج و کندوکاوِ بی‌حاصل
تراشکارانِ انسان، باکینه‌ئی بی‌شرف
به‌جای فیروزه و الماس
زیبائی و زندگی را می‌تراشند.
و کارگرانِ میهنِ من که سختیِ کوه و استقامتِ پولاد را
- خُرد و نرم می‌کردند
زیرِ دماوندِ اندوهِ تو
خم می‌شوند و
- چون پیرانِ آرزو
در دشت‌های داغ و بی‌طاقتِ خاکسترت
- اخگرهای نو
- نِشا می‌کنند،
و افقِ شعله را که به‌آسمان قد می‌کِشد و می‌شوید
با نگاه‌شان نشان می‌دهند.
تو را یک بار، دوبار، ده بار سر بریدند
و یک بار، دوبار، ده بارِ دیگر اگر بتوانند.
امّا، عاقبت؟...
آی، آزادیِ خونین!
- آی، آفتابِ تکه‌تکه!
از سینهٔ کدام سپیدهٔ منفجر، از برجِ روشنِ کدام نگاهْ‌فرمانِ منتظر
آسمانِ لرزانِ بلوچستان و درخت‌های شعله‌ورِ آذربایجان
- و کوه‌های نارنجکِ کردستان را
در آغوش خواهی کشید؟
محبوبِ سربریدهٔ من، آه، انقلاب!...
و مرگِ دادگستر،
مرگ،
به شوقِ تو میانِ ما زندگی می‌کند
ای خودکامه!
*
آسیا می‌گردد و، نوبت‌ها
- یک یک
پیش می‌آیند و از چرخ می‌گذرند.
و آدمیان و حادثه‌ها
پشتِ دیواره‌های مه‌آلودِ خاطره
میانِ اشباحی که محو می‌شوند
نفس می‌کشد...