جنگِ خلق: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (ربات: افزودن رده:کتاب_جمعه_۱۶) |
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:16-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴]] | [[Image:16-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۶ صفحه ۱۴]] | ||
| − | {{ | + | |
| + | همچنان از چپ و راست | ||
| + | |||
| + | آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و | ||
| + | |||
| + | :::::می‌بارد. | ||
| + | |||
| + | بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها | ||
| + | |||
| + | بر شانه‌های گندمزاران و سینهٔ دریا | ||
| + | |||
| + | آتشِ وحشی، آتشِ موریانه | ||
| + | |||
| + | نشسته است، | ||
| + | |||
| + | و با حرصِ خدایان و دزدانِ حق | ||
| + | |||
| + | ::::می‌کاود و می‌بلعد | ||
| + | |||
| + | تهی می‌کند و | ||
| + | |||
| + | فرو می‌ریزد. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | طاق‌ها و کمرها | ||
| + | |||
| + | مقاومت می‌کنند و | ||
| + | |||
| + | :::شکسته | ||
| + | |||
| + | ::::می‌ایستند. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | و بازوی توانمند و مهربانِ کارگری | ||
| + | |||
| + | که جهان در آغوش اوست، | ||
| + | |||
| + | نخستین بازوکای جنگِ عظیمِ نهائی را | ||
| + | |||
| + | به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده | ||
| + | |||
| + | در آتشبار می‌نهد. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ::::- انفجاری جانانه و روشن‌تر از قبله. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان | ||
| + | |||
| + | :::::::پرواز می‌کند؛ | ||
| + | |||
| + | و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی، | ||
| + | |||
| + | خیره می‌شود | ||
| + | |||
| + | در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان | ||
| + | |||
| + | :::::- که مرگ را | ||
| + | |||
| + | :::::نابود می کند - | ||
| + | |||
| + | و تبسمی زیبا | ||
| + | |||
| + | لب‌های داغش را به‌سرودِ «رنجبرانِ دنیا!...» | ||
| + | |||
| + | ::::::::می‌گشاید. | ||
| + | |||
| + | همه چیز و جهان با او هماهنگ است. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | و انسان و پرندگان | ||
| + | |||
| + | :::با او | ||
| + | |||
| + | ::::زمزمه سر می‌دهند: | ||
| + | |||
| + | «- سلام، پیروزی! | ||
| + | |||
| + | :سلام، آزادی!...» | ||
| + | |||
| + | |||
| + | :::::::::::::ترجمهٔ: | ||
| + | :::::::::::::عباس عارف‌آخر | ||
| + | {{لایک}} | ||
[[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۶]] | ||
| + | [[رده:شعر]] | ||
| + | [[رده:قلندر دادشا]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۰۷
همچنان از چپ و راست
آتشِ زمزمه‌گر آه می‌کشد و
- می‌بارد.
بر سر و پشتِ آدمیان و شیروانی‌ها
بر شانه‌های گندمزاران و سینهٔ دریا
آتشِ وحشی، آتشِ موریانه
نشسته است،
و با حرصِ خدایان و دزدانِ حق
- می‌کاود و می‌بلعد
تهی می‌کند و
فرو می‌ریزد.
طاق‌ها و کمرها
مقاومت می‌کنند و
- شکسته
- می‌ایستند.
و بازوی توانمند و مهربانِ کارگری
که جهان در آغوش اوست،
نخستین بازوکای جنگِ عظیمِ نهائی را
به‌سوی اردوگاهِ زیتونی‌پوشانِ حرامزاده
در آتشبار می‌نهد.
- - انفجاری جانانه و روشن‌تر از قبله.
رنگ از چهرهٔ ژنرال‌های یکّه‌شناسِ بی‌ایمان
- پرواز می‌کند؛
و زنی زحمتکش و عاشق، از چریک‌های زندگی،
خیره می‌شود
در چهرهٔ مردان و آفتابِ نگاه‌شان
- - که مرگ را
- نابود می کند -
و تبسمی زیبا
لب‌های داغش را به‌سرودِ «رنجبرانِ دنیا!...»
- می‌گشاید.
همه چیز و جهان با او هماهنگ است.
و انسان و پرندگان
- با او
- زمزمه سر می‌دهند:
«- سلام، پیروزی!
- سلام، آزادی!...»
- ترجمهٔ:
- عباس عارف‌آخر