سخنی با کارگران: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
کامیلو در خانواده‌ئی توانگر به‌جهان آمد؛ مقام خوبی در کلیسا داشت. مقامات کلیسا او را به'''لورن''' (Louvain)، در بلژیک، فرستادند که جامعه‌شناسی بخواند، بعد به‌استادی '''دانشگاه ملّی بوگوتا (Bogota)''' برگزیده شد. | کامیلو در خانواده‌ئی توانگر به‌جهان آمد؛ مقام خوبی در کلیسا داشت. مقامات کلیسا او را به'''لورن''' (Louvain)، در بلژیک، فرستادند که جامعه‌شناسی بخواند، بعد به‌استادی '''دانشگاه ملّی بوگوتا (Bogota)''' برگزیده شد. | ||
| + | |||
| + | کاملیو نخست در دانشگاه به‌فعالیت عمل سیاسی علاقه‌مند شد و بعد به‌این فعالیت ادامه داد. آن گاه پلیس و دولت و مقامات کلیسا و مطبوعات دولتی بر او شوریدند. امّا آواز او در میان دهقانان، کارگران و توده‌های خلق طنین شگفت‌آوری یافت، و او بارها در نطق‌هایش طبقهٔ حاکم را به‌دلیل فقدان انسانیت و محبت و اخوت مسیحی محکوم کرد. | ||
[[Image:7-099.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۹۹|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۹۹]] | [[Image:7-099.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۹۹|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۹۹]] | ||
| + | |||
| + | کامیلو در اواخر سال ۱۹۶۵ '''جبههٔ متحد خلق کلمبیا''' را بنیاد نهاد که می‌کوشید لبیرال‌های ناراضی، روشنفکران جوان، کاتولیم‌های مبارز، اتحادیه‌های کارگری، و کمونیست‌ها را در آن متحد کند؛ امیدوار بود که نهضت انقلابی راستین کارگران و دهقانان را ایجاد کند تا حکومت مردمی را به‌قدرت برساند. پلاتفرمی که در «سخنی با کارگران» از آن سخن گفته می‌شود در باب تصرف زمین‌های زراعی، مساله مالکیت اشتراکی و صنفی سازمان‌های کشاورزی؛ آموزش و پرورش عمومی رایگان، یک کاسه کردن سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی،ملی کردن بیمارستان‌ها و تسهیلات درمانی و محصولات داروئی، حمل و نقل عمومی، رادیو و تلویزیون، منابع طبیعی؛ و بالاخره مساله سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت نفت بود. | ||
| + | |||
| + | اگر‌چه این اقدامات رنگ سوسیالیستی داشت، و پلاتفرم '''جبههٔ متحد''' معتقد به‌ملی کردن بانک‌ها و شرکت‌های بیمه بود، امّا مالکیت خصوصی وسائل تولید را لغو نمی‌کرد. | ||
| + | |||
| + | آن چه به‌این پلاتفرم معنا م‌بخشد فقط محتوی رادیکال آن نبود، بل‌که بازگوی ظهور نیروهای سیاسی نوی در کلمبیا بود که خبر از گسترش نیروی توده‌ها می‌داد. این نهضت طالب تغییرات عمیق بود. نهضتی بود آراسته به‌محبت و احسان آئین کاتولیک و صفات درخشان خود کامیلو. | ||
| + | |||
| + | «اقلیت حکومتگر»، به‌قصد بدنام کردن کامیلو انگ کمونیست بودن به‌او می‌زد. پاسخ کامیلو این بود که «من کمونیست نیستم، و به‌نام یک کلمبیائی، یک جامعه‌شناس، یک مسیحی و یک کشیش هرگز کمونیست نخواهم شد. امّا، همواره آماده‌ام که در راه هدف‌های مشترک، یعنی مخالفت با اقلیت حکومتگر و سلطهٔ ایالات متحده، همدوش کمونیست‌ها بجنگم، تا قدرت را برای خلق به‌چنگ آوریم... ترجیح | ||
[[Image:7-100.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۰|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۰]] | [[Image:7-100.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۰|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۰]] | ||
[[Image:7-101.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۱]] | [[Image:7-101.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۷ صفحه ۱۰۱]] | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۳۰
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
فیدل کاسترو می‌گوید «در آمریکای لاتین کمونیست‌ها خداشناس شده‌اند و خداشناسان، کمونیست» در کلام کاسترو آن قدر حقیقت هست که طبقات حاکم را نگران و سازمان سیا و وزارت خارجهٔ ایالات متحده را گیج و گول کند. در کلیسای رُمَن کاتولیک آمریکای لاتین نهضت نویی پیدا شده است، بدین معنا که کشیشان به‌زبان مسیحیت انقلاب سوسیالیستی را بشارت می‌دهند. برجسته‌ترین این کشیشان انقلابی، کامیلوتورِرز بود.
کامیلو در خانواده‌ئی توانگر به‌جهان آمد؛ مقام خوبی در کلیسا داشت. مقامات کلیسا او را به‌لورن (Louvain)، در بلژیک، فرستادند که جامعه‌شناسی بخواند، بعد به‌استادی دانشگاه ملّی بوگوتا (Bogota) برگزیده شد.
کاملیو نخست در دانشگاه به‌فعالیت عمل سیاسی علاقه‌مند شد و بعد به‌این فعالیت ادامه داد. آن گاه پلیس و دولت و مقامات کلیسا و مطبوعات دولتی بر او شوریدند. امّا آواز او در میان دهقانان، کارگران و توده‌های خلق طنین شگفت‌آوری یافت، و او بارها در نطق‌هایش طبقهٔ حاکم را به‌دلیل فقدان انسانیت و محبت و اخوت مسیحی محکوم کرد.
کامیلو در اواخر سال ۱۹۶۵ جبههٔ متحد خلق کلمبیا را بنیاد نهاد که می‌کوشید لبیرال‌های ناراضی، روشنفکران جوان، کاتولیم‌های مبارز، اتحادیه‌های کارگری، و کمونیست‌ها را در آن متحد کند؛ امیدوار بود که نهضت انقلابی راستین کارگران و دهقانان را ایجاد کند تا حکومت مردمی را به‌قدرت برساند. پلاتفرمی که در «سخنی با کارگران» از آن سخن گفته می‌شود در باب تصرف زمین‌های زراعی، مساله مالکیت اشتراکی و صنفی سازمان‌های کشاورزی؛ آموزش و پرورش عمومی رایگان، یک کاسه کردن سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی،ملی کردن بیمارستان‌ها و تسهیلات درمانی و محصولات داروئی، حمل و نقل عمومی، رادیو و تلویزیون، منابع طبیعی؛ و بالاخره مساله سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت نفت بود.
اگر‌چه این اقدامات رنگ سوسیالیستی داشت، و پلاتفرم جبههٔ متحد معتقد به‌ملی کردن بانک‌ها و شرکت‌های بیمه بود، امّا مالکیت خصوصی وسائل تولید را لغو نمی‌کرد.
آن چه به‌این پلاتفرم معنا م‌بخشد فقط محتوی رادیکال آن نبود، بل‌که بازگوی ظهور نیروهای سیاسی نوی در کلمبیا بود که خبر از گسترش نیروی توده‌ها می‌داد. این نهضت طالب تغییرات عمیق بود. نهضتی بود آراسته به‌محبت و احسان آئین کاتولیک و صفات درخشان خود کامیلو.
«اقلیت حکومتگر»، به‌قصد بدنام کردن کامیلو انگ کمونیست بودن به‌او می‌زد. پاسخ کامیلو این بود که «من کمونیست نیستم، و به‌نام یک کلمبیائی، یک جامعه‌شناس، یک مسیحی و یک کشیش هرگز کمونیست نخواهم شد. امّا، همواره آماده‌ام که در راه هدف‌های مشترک، یعنی مخالفت با اقلیت حکومتگر و سلطهٔ ایالات متحده، همدوش کمونیست‌ها بجنگم، تا قدرت را برای خلق به‌چنگ آوریم... ترجیح
