طرح سندیکای مشترک کارکنان نفت

کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۱۳۶

کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۱۳۷

نشریه سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت ایران، شماره ۱۷ تاریخ ۱۳۵۹/۱/۱۰

سرمقاله

همه مانده‌ایم با یک دنیا سؤال، بی‌جوابِ بی‌جواب. متعجب و متحیر از این که چه خبر است؟ این روزها چه باید کرد؟ سر بر کدامین آستان مقدس و پاک باید گذاشت، آستانی که چون شبی گذشت و صبحی آمد، آلوده نشده باشد و به‌پاکی صبح بماند. دل بر کدام حبیب می‌توان بست که سزاوار عشق و محبت باشد و چون دل به‌او بستی و پیمانش را به‌خود واجب دیدی دل نشکند و در پس چهرهٔ به‌ظاهر خوب و محبوبش دیو پلیدی و پستی نباشد.

از پیروزی انقلاب هر آنچه می‌گذرد این توهمات و سؤالات بیش‌تر می‌شود. زیرا شبی نیست که کسی را پیدا کنی و صبح پس از شب ثابت شود گمشدهٔ تو این نیست که یافته‌ای.

امروز آنان که در برج عاج نشسته‌اند و از بهترین نعمت‌های فراهم آمده از رنج و سرمایهٔ این ملت محروم سود می‌برند جنگی را برای دوام خود با خود شروع کرده‌اند که در این جنگ، سربازان که جگر‌گوشه‌های این ملت داغدیده هستند قربانی می‌شود. در دست هر یک مُهرِ اتهام که به‌سادگی بر همه می‌کوبند و رشته‌های ایمان و اعتماد خلق را پاره می‌کنند.

اینان با دست‌های خود رشتهٔ حیات‌شان را می‌گسلند و پل‌های پشت سر را خراب می‌کنند بدون آن که بدانند روزی باید در پیشگاه این ملت تاوان سنگینی را پس دهند.

دولت موقت بازرگان، شورای انقلاب، رئیس جمهور، دانشجویان خط امام، دادستان، حکام شرع، امامان جماعت، وزرا... آری اینان اکنون ملت را مانند گله‌ئی به‌این سوی و آن سوی می‌کشند و در این میان گلّه به‌دنبال چوپان دلسوز خود می‌گردد که بیمار است و تنها به‌راستی امامانِ تاریخ تنها بوده‌اند و این تنهائی را هیچ کس سبب نشده جز آن موذیان و فرصت‌طلبانی که خود را قیم ملت می‌دانند و خود را بین رهبر و ملت قرار می‌دهند و مانع از ادغام رهبر و پیرو می‌شوند. تاریخ گواه است بر سرنوشت ملت‌ها و رهبران و داعیانِ گرگِ لباس میش به‌تن کرده، که سرِ اتصالِ رهبر و ملت بوده‌اند. از خوداینان سئوال می‌کنیم تکلیف ملت چیست؟ دانشجوی خط امام که ضد‌انقلاب و نامسلمان نمی‌شود؛ آقای بازرگان هم که بر پیشانی مُهرِ عبادت دارد؛ در شورای انقلاب نیز منتخبین امام بر مسند تکیه زده‌اند؛ رئیس جمهور که منتخب ملت است؛ پس چه کلام را باور داریم و بر که دل ببندیم؟ بر همه هشدار، که اگر روزی امام تکلیف کنند که ملت خود از جای بجنبد، آن روز قیامت رسیده است و رسوایان واقعی شناخته می‌شوند و قصاص خون این همه جوان گرفته خواهد شد. تا دیر نشده به‌خود آئید و به‌حساب خود برسید قبل از که بیایند و به‌حساب‌تان برسند.

طرح سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت ایران

جنابِ معین‌فر.

از آنجا که جنبه‌های ضدامپریالیستی در مسیرِ حرکتِ ملتِ قهرمان و مسلمان ایران به‌اوج خود رسیده و ملت یک بار دیگر به‌پا‌خاسته تا از زیر یوغ نفت‌خواران رهائی یابد، ضمن تأئید این حرکت رهائی‌بخش، با ورود هیئت اقتصادی شوروی خواستاریم تا توجه بیش‌تری به‌قیمت‌های صدور گاز به‌شوروی مبذول دارید. لذا پیشنهاد می‌گردد:

۱- قرارداد تمدید شدهٔ ۱۹۶۶ در سال ۱۹۷۰ به‌مدت ۱۵ سال، که طی آن می‌بایستی روزانه حدود ۱/۷ بلیون پای مکعب گاز به‌شوروی صادر نمائیم لغو گردد.

۲- قیمت‌های گاز صادراتی را فوراً به‌توسط نفت سبک ایران (فروش آزاد و قیمت رسمی اوپک) ربط داده در نتیجه به‌جای دریافت ۷۶ سنت در هر میلیون «بی‌تی‌یو» با توجه به‌قیمت‌های نفت قادر خواهیم بود حدود ۵ برابر قیمت را دریافت نمائیم. این روش در مکزیک، کانادا، الجزایر معمول است.

۳- افزایشات آینده را متکی به‌مذاکرات نکرده بلکه عامداً ربط به‌افزایشات انرژی داده شود.

۴- برای آینده از هم‌اکنون مطالعات وسیعی انجام شود که بتوانیم مقداری از این گاز صادراتی را تبدیل به‌اتیلین که ارزش فراوانی دارد بنمائیم. هزینه سرمایه‌گذاری حدود ۲۰ دلار در هر تن تمام می‌شود که در بازار حدود ۲۵۰ دلار ارزش دارد.