چهار شعر از لئوناردو عالیشان: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («چهار شعر از لئوناردو عالیشان» را محافظت کرد: مطابق با متنِ اصلی است. ([edit=sysop] (بی‌پایان) [move=sysop] (بی‌پایان))) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
[[Image:31-051.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۵۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۵۱]] | [[Image:31-051.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۵۱|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۵۱]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
شاعر ایرانی، ساکن یوتا (آمریکا) | شاعر ایرانی، ساکن یوتا (آمریکا) | ||
| سطر ۹۱: | سطر ۸۶: | ||
کودکی خردسال، در دلم | کودکی خردسال، در دلم | ||
| − | + | :::::آواز خواند و خواند | |
چندان که لبان عنّابش چروکید | چندان که لبان عنّابش چروکید | ||
| سطر ۱۱۰: | سطر ۱۰۵: | ||
:::خون سرفه می‌کنند... | :::خون سرفه می‌کنند... | ||
| − | {{ستاره}} | + | :::{{تک ستاره}} |
کودکی خردسال، در دلم | کودکی خردسال، در دلم | ||
| سطر ۱۳۰: | سطر ۱۲۵: | ||
زوزهٔ گرگ را می‌شکند... | زوزهٔ گرگ را می‌شکند... | ||
| − | کودکی | + | کودکی خردسال، در دلم |
:::::آواز خواند و خواند | :::::آواز خواند و خواند | ||
| سطر ۱۵۴: | سطر ۱۴۹: | ||
بر شاخه‌هاست... | بر شاخه‌هاست... | ||
| − | + | :::{{تک ستاره}} | |
کودکی خردسال، در دلم | کودکی خردسال، در دلم | ||
| سطر ۱۸۰: | سطر ۱۷۵: | ||
:::در سفرنامهٔ باد. | :::در سفرنامهٔ باد. | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه ۳۱]] | ||
| + | [[رده:شعر]] | ||
| + | [[رده:لئوناردو عالیشان]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| − | + | {{لایک}} | |
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۰۳:۲۸
شاعر ایرانی، ساکن یوتا (آمریکا)
۱
زمستانی طولانی
از کشتگاه
با سری خمیده
بازمی گردم.
حتّی سگم نیز
مرا مقصر می‌داند.
۲
بچه پولداری که
حوصله‌اش سر رفته
سکّهٔ طلایش را
- به‌آسمان می‌فرستد
و سقوطش را
- در دست‌های صورتی رنگ خود
- تماشا می‌کند...
ما می‌گوئیم
«این هم یک روز دیگر!»
و به‌خانه باز می‌گردیم.
۳
درخت سیبی هست
در گلوگاه من
که از آن
مردی را
آونگ کرده‌اند.
اگر دهان می‌گشایم و روی می‌گردانی
- بگردان،
اما به‌قدمت عشق سوگند
که تباهی من از می و افیون نیست.
اوست که در گلوگاهم آویخته است و
می‌پوسد
- آرام آرام...
۴
کودکی خردسال، در دلم
- آواز خواند و خواند
چندان که لبان عنّابش چروکید
و صدای سبزش پژمرد.
طنین صدها صدا می‌گذرد
از دالان‌های تاریک و تنگ
چون ارواح پریده رنگ
- با زنگ خاطره،
و قناری‌ها
- خون سرفه می‌کنند...
- *
کودکی خردسال، در دلم
- آواز خواند و خواند
و ساکنان تپه‌های سبز
چوپانان جوان بودند و گوسفندان پیر.
از آنچه بود
جز ردّ پای سگ گلّه
- هیچ نمانده است،
و پژواکِ ناله‌ئی
زوزهٔ گرگ را می‌شکند...
کودکی خردسال، در دلم
- آواز خواند و خواند
و پریان دریائی در سکوت
- گوش فرا دادند
ماهیان گوشتخوار
در مویرگ‌های گرم
از استخوان و فلس و گیسوان نرم
- می‌گذرند.
جزایر
- متروکند
و مرگ میوه‌های استوائی
بر شاخه‌هاست...
- *
کودکی خردسال، در دلم
- آواز خواند و خواند
و نوازش نسیمی
- بر چهرهٔ من گذشت.
بادها را می‌خوانند
- پنجره‌های شکسته
به‌دالان‌ها و تپه‌ها
بر جزایر و بر برگ سست پیوند
که همچون سرود کودک خردسال
سرانجامش بر سفرهٔ سرد سنگ است
و سرنوشتش
- در سفرنامهٔ باد.