پیوند

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب هفته شماره ۱۷ صفحه ۱۷۸
کتاب هفته شماره ۱۷ صفحه ۱۷۸



پیوند

از قلب من که دشت بزرگیست

- دشتی برای زیستن باغ‌های مهر - ،

غم با تمام تیرگیش کوچ می‌کند.


در روشنی(/نور پاک) صبح

اندام من ز خواب گران می‌شود تهی.

در دست‌های من

گویی توان گمشده‌ئی یافت می‌شود.


از قلب من که دشت بزرگیست

- دشتی برای زیستن باغ‌های مهر - ،

اینک گیاه دوستی جاودانه‌ئی

سر می‌کشد ز نور توان‌بخش آفتاب.


آوند این گیاه پر از خون آشتی است.


من این گیاه را

تا بارور* شود

با تو گیاه دوستی دست‌های تو

پیوند می‌زنم.

فرخ تمیمی

  • . به احتمال زیاد نسخه‌ی چاپی صفحه در این سطر اشتباه چاپی دارد.