برخاکِ تاریک شامگاه
آوازِ بلندِسپیده میگذرد.
(کبوتری
فریادِ درخت و تشنگی را
تا اوج
پرواز میکند)
سنگین و
بر خاکِ تاریک شامگاه
صداهایی دیگر جاریست.
(مردی
با زخمی بر سینه و دشنهئی در گلوگاه
شهادت باران را
بر خاک
میافتد)
آوازِ سرخ سپیده میگذرد.