ابر و نور
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر
- آهنگش – زرین – می‌ریزد
- گیاه از لذت بر می‌خیزد
بلند انگشتانش را بگشوده بر چنگ
- سرشک آویزان از مژگانش
- به سایه‌روشن‌ها آوازش را می‌بیزد
- ***
زمین را ابر از اندوهی سنگین پوشانده،
- در زیر ابر
- سکوت رنگین رستن، آوازیست
- طبیعت رازیست
- ***
کمان رنگین پل بسته بر ما
تو با من لب‌ها غمگین از ناگفتن
- به‌سرگردان آوازی در کوهی می‌مانیم
- فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر روشن
- منوچهر آتشی تهران ۴۰/۸/۲۲