آفرینش جهان در اساطیر مصر ۲

از irPress.org
نسخهٔ تاریخ ‏۵ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۳:۳۳ توسط Omid (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳۶


باجلان فرخی


«نیل» خاستگاه اساطیر مصر


از آنجا که نیل با جنبه‌های گوناگون زندگانی مردم مصر ارتباط دارد با اساطیر و تاریخ مصر نیز پیوندی ناگسستنی دارد. اندیشهٔ محافظه کارانهٔ مصری سبب شده است که در طول تاریخ این دیار هیچ اسطوره و رویدادی از یاد نرود٬ و اساطیر مصر و اساطیر نیل با گذشت زمان یکدیگر را کامل کرده و همچون جریان به‌هم پیوستهٔ نیل با یکدیگر بستگی دارند.

«رود -‌ خدا»‌ی مصر «حاپی» (Hapi) نام دارد و به‌سبب ثابت ماندن نوع معیشت در سواحل دورافتادهٔ نیل هنوز هم این خدا موضوع نقل افسانه‌های ملاحان و ماهیگیران مصری است. «حاپی» خدای نیل٬ خدای حاصلخیزی و آبیاری است و از آنجا که نیل در معیشت مصریان نقش اساسی دارد مراسم آئینی و نیایشی «حاپی» از دیگر خدایان مصری بیش‌‌تر است. وظیفهٔ «حاپی» آبیاری چمن‌زاران و آماده کردن برای گله‌های «رع» و مردم٬ آبیاری کشتزارها٬ تهیهٔ آب برای واحدها٬ کنترل نظام آبیاری٬ تهیهٔ خوراک برای مردمان است. «حاپی» حامی فرمان‌های خدایان٬ و نیز در اسطوره‌ئی خود آفریننده و پدر خدایان است. مهم‌ترین مرکز نیایشی «حاپی» در جزیرهٔ بی گه (Bigeh) نزدیک آبشار بزرگ شلاله‌های نیل قرار داشت و مراسم نیایشی او از نظر سیاسی گویای آرزوی وحدت مصر علیا و سفلی است. بعد‌ها «حاپی»٬ با توجه به اسطورهٔ «اوزیریس»٬ ورود و «ایزیس»٬ نیروی جاری کننده نیل می‌شود. در این اسطوره شیرینی آب نیل از «اوزیریس»٬ و طغیان آن به اشک «ایزیس» در سوگ از دست دادن «اوزیریس» مربوط می‌شود. «حاپی» غالباً در نقوش و تندیس‌های مصری مرد ریشداری است با ردای سبز یا آبز که مویش از گیاهان نیل و «پاپیروس» و نیلوفر آبی است٬ و در برخی نقوش٬ در همین هیأت جام بزرگی در دست دارد که از آن آب می‌ریزد٬ و در برخی از تصاویر هم به‌جای یک جام دو جام در او دست دارد که نماد نیل علیا و نیل سفلی‌ است.

در موزهٔ «واتیکان» خدای نیل در هیأت مرد خمیده‌ئی است که خوشه‌های غلّه به‌دست گرفته و شانزده فرزندش هر یک به‌بلندی یک زراع او را در میان گرفته‌اند. شانزده فرزند خدای نیل اشاره است به‌این تجربه که هرگاه طغیان نیل از شانزده زراع کم‌تر باشد قحطی و خشکسالی درپی خواهد داشت.

در آرامگاهی که در اَبیدوس (Abydos) یافته شده کتیبه‌ئی به‌دست آمد که در آن از دو نیل یاد شده است: یکی نیل دربردارندهٔ پاپیروس و نیلوفرآبی و دیگری نیل دربردارندهٔ انواع خوراک و نوشیدنی‌ها. در سرود مشهور اَخناتون (Akh - en - Aton) در ستایش خورشید (= اَتن Aten) نیز از دو نیل یاد می‌شود: یکی نیل زمینی و دیگری نیل آسمانی٬ که هر دو آفریدهٔ خورشیداند و نیل زمینی حامی مصریان و هم غیر مصریان است.

مشهورترین اسطورهٔ نیل آن‌هائی است که به اسطورهٔ «اوزیریس» مربوط می‌شود. «پلوتارخ» از مراسمی یاد می‌کند که کاهنان مصری در ماه «أثیر» انجام می‌دادند و طی آن شبانگاه با کوزه‌های زرین به‌ساحل نیل می‌رفتند و کوزه‌ها را از آب شیرین پر می‌کردند و هنگامی که آنان به‌کار پر کردن کوزه‌ها مشغول بودند زنانی که در این مراسم شرکت جسته بودند فریاد می‌زدند «اوزیریس» پیدا شد و هلهله می‌کردند. در اسطوره‌ئی طغیان نیل را با غرق شدن «اوزیریس» در نیل مرتبط دانسته‌اند و پیدا شدن «اوزیریس» و رستاخیز او به‌یاری «ایزیس» و «نفتیس» از اسطوره‌ها‌ئی است که مراسم آئینی متعددی را به‌وجود آورده است که با فرمانروائی فراعنه و نقش آنان در گسترش این مراسم رابطه‌ئی خاص دارد.


خدایانی که با آفرینش و تولد رابطه دارند

«بتاح»

«بتاح» مشهورترین خدای «ممفیس» [پایتخت مصر قدیم٬ در ۱۲ میلی جنوب قاهره] بود که نیایش او از زمان فرمانروائی نخستین فرعون مصر٬ مِنِس» (Menes)٬ در مصر رواج یافت. این خدا در آغاز خدای حاصلخیزی و باروری بود و از زمان نوزدهمین سلالهٔ مصر قدیم به‌عنوان حامی و پدر فراعنه و نیز آفرینندهٔ جهان شهرت یافت. او را آفرینندهٔ بزرگ٬ جادوگر بزرگ و فرمانده ماهیان و ماران و حامی هنروران می‌خواندند و هم از اینجاست که هنروران مصری در این دوره خود را کاهنان «بتاح» می‌نامیدند.

«بتاح»٬ در نقش آفرینندهٔ جهان٬ با «نون»٬ «گب»٬ «تِنِن» (Tenen)٬ «شو»٬ «اَتن» و «سوکر» (Seker) همکار است. در دورهٔ سلالهٔ بیست و هشتم او را به‌شکل «گاو» نیایش می‌کردند و بدین‌سان «بتاح» در دوره‌های متفاوت تاریخ مصر نقش سیاسی دارد و وظایف او تغییر می‌کند.

در تندیس‌ها «بتاح» را گاهی در نقش گاو و غالباً در هیأت انسانی ساخته‌اند که سر گاو دارد با دو‌پای به‌هم چسبیده و دودست چسبیده به‌تن.

خدابانو سِخمِت

«سخمت»٬ دختر «رع»٬ چشم او و بیانگر خورشید است - او زن «بتاح» و از خدایانی است که در کار آفرینش همکار اوست. یکی از مراسم آئینی او به‌جشن باده‌نوشی مشهور است و چنین می‌نماید که او در این نقش با «هاثور»٬ که پیش ازاین از او سخن گفتیم٬ یکی شده است.