کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه‌های ۶ و ۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۱۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۳۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه ۴۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۱۴ صفحه‌های ۴۸ و ۴۹
این دومین قصه‌ئی است که از محمدرضا صفدری در کتاب جمعه (شمارهٔ ۷) به‌چاپ می‌رسد. بر نخستین قصهٔ او شرحی توجیهی نوشتیم، چرا که نویسنده به‌وفور از اصطلاحات خورموج – زادگاهش – بهره می‌جوید که این البته به‌غنای هرچه بیش‌تر زبان مدد می‌رساند.
