بیانیه مشترک کانون‌های دمکراتیک دربارهٔ دانشگاه‌های کشور
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
مردم آگاه و مبارز ایران:
حمله و هجوم تدارک دیده شده و گسترده به‌‌دانشگاه‌های سراسر کشور، بار دیگر این سنگرهای آگاهی و آزادی را، با خون فرزندان دلاور میهن رنگین کرد. دانشجویان انقلابی، که یکسال و چند ماه پیش، خون‌شان در مصاف با رژیم وابسته به‌‌امپریالیسم، صحن دانشگاه‌ها را سرخ کرده بود، این بار به‌‌بهانهٔ تغییر نظام آموزشی و به‌‌دست ارگان‌های سرکوب و باندهای سیاه به‌‌خاک و خون کشیده شدند.
در این یورش‌های وحشیانه ده‌ها تن از بهترین فرزندان خلق قهرمان ایران، به‌‌شهادت رسیدند، هزاران تن مجروح و عدهٔ بسیاری از دانشجویان، استادان و کارکنان دانشگاه‌ها دستگیر شدند. کشتار دانشجویان در زمانی صورت می‌گیرد که اتحاد همهٔ مردم ایران، در مبارزه علیه امپریالیسم امریکا، این دشمن اصلی خلق‌های ایران، اولویت حیاتی دارد.
دانشگاه‌ها را در زمانی «کانون‌های فساد» می‌خوانند که به‌‌مرکز افشای حقایق تبدیل شده‌اند، و ارتباط مردم و دانشجویان، در راه رشد آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی، روزبه‌روز گسترده می‌شود. توطئهٔ سرکوب دانشگاه‌ها در این شرائط حساس که از یک‌سو ایجاد انحراف در مبارزات ضدامپریالیستی و دموکراتیک خلق‌های ایران، و آشفتن ذهن توده‌ها، و به‌‌هدر دادن توان مبارزاتی مردم در جهات انحرافی است. و از سوی دیگر، هراس همه جانبه و عمیق سرکوبگران را از افشاگری‌های دانشجویان انقلابی و رشد آگاهی مردم، نشان می‌دهد. جریان یورش به‌‌دانشگاه‌ها آغاز تلاش دیگری به‌منظور سلب آزادی‌های دموکراتیک در تمامی جامعه است. تلاشی که در مردادماه گذشته نیز به‌منظور سرکوب خلق کرد، اعمال سانسور در مطبوعات، تصفیهٔ عقیدتی در مدارس و کارخانه‌ها و در ادارات، آغاز شد و نافرجام ماند. و این بار وحشیانه‌تر و گسترده‌تر تدارک دیده است. این بار همزمان با محاصرهٔ اقتصادی کردستان، کشتار ددمنشانه خلق کُرد با چماق و سنگ و قمه و گلوله به‌‌دانشگاه‌ها یورش می‌آورند، و بر گسترهٔ خون دانشجویان، جشن کتاب‌سوزان برپا می‌کنند، و تهاجم به‌‌دانشگاه‌ها را که مذهبی جز تعطیل آموزش و آگاهی و انهدام فرهنگی ندارد، «انقلاب فرهنگی» می‌نامند. تردید نیست که تغییر نظام آموزشی کنونی – که در خدمت نظام اقتصادی وابسته است – یکی از هدف‌ها و خواست‌های اساسی انقلاب ایران بوده، و همواره توسط دانشجویان و دانشگاهیان و نیروهای مترقی، مصرانه طرح و پی‌گیری شده است و انجام آن از طریق شوراهای واقعی نمایندگان دانشجویان، دانش‌آموزان، معلمان، استادان و کارکنان دانشگاه‌ها طلب می‌شده است.
اما امروز کسانی زیر پوشش «انقلاب فرهنگی» به‌‌دانشگاه‌ها می‌تازند که در این یک سال و چند ماه پس از قیام، سرسختانه مانع هر تغییر بنیادی در جامعه و فرهنگ بوده‌اند. وقتی از تصفیهٔ دانشگاه‌ها از عناصر سرسپرده رژیم منفور سابق سر باز زده‌اند و برای تحقق «انقلاب فرهنگی» جز سرکوب شوراهای دانشجویی، تعطیل دانشگاه‌ها، تخریب مراکز علمی و فرهنگی و ترور افکار، و زور و چماق و سرنیزه و گلوله، راه و وسیله‌ئی دیگر نمی‌شناسند و مسألهٔ پاک‌سازی را تنها به‌عنوان پوششی جهت تصفیه عناصر انقلابی، مطرح می‌کنند.
هم‌میهنان
سرکوب و تعطیل دانشگاه‌ها، آغاز جریانی است برای از میان بردن همهٔ دستاوردهای دموکراتیک انقلاب ایران. و ما سازمان‌ها و کانون‌های دموکراتیک امضاء کنندهٔ این بیانیه، آن را تهاجمی علیه خود تلقی می‌کنیم. اهمیت موضوع ما را بر آن داشته است که به‌‌دنبال اقدامات و بیانیه‌های جداگانه خود، با انتشار این بیانیهٔ مشترک، بار دیگر مردم مبارز ایران را مخاطب قرار دهیم، و دربارهٔ وضع کنونی دانشگاه‌ها اعلام خطر کنیم. و از همه نیروهای راستین انقلابی بخواهیم که با مشارکت فعال و هوشیارانهٔ خود توطئهٔ سرکوب دانشگاه‌ها را با شکست روبرو سازند. ما ضمن بزرگداشت خاطره تمامی شهدای وقایع اخیر دانشگاه‌ها، و تجلیل از مبارزات و پایداری‌های دانشجویان و دانش‌آموزان انقلابی و محکوم کردن تهاجمات سبعانه به‌‌دانشگاه‌ها، هیات حاکمه و مصادر امور کشور را مسؤول این فجایع می‌دانیم و اعلام می‌کنیم که اینان در پیشگاه مردم، باید پاسخگو خواست‌های زیر باشند:
۱- آمرین و عاملین فجایع روزهای اخیر معرفی و محاکمه شوند.
۲- دانشجویان، استادان و کارکنان دستگیر شده دانشگاه‌ها هرچه زودتر آزاد شوند.
۳- استقرار نظام شورائی و آزادی‌های سیاسی در دانشگاه‌ها تضمین شود.
۱- جمعیت کردهای مقیم مرکز، ۲- جمعیت حقوقدانان، ۳- شورای دیپلمه‌های بیکار، ۴- کانون مستقل معلمان تهران، ۵- کانون نویسندگان ایران، ۶- کانون فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها و مدارس، ۷- کانون زندانیان سیاسی، ۸- کانون کارکنان ترقیخواه بانک مرکزی ایران، ۹- کمیته تدارک برای تشکیل شورای سراسری کارکنان دولت، ۱۰- کانون مستقل دانشگاهیان دانشگاه صنعتی شریف، ۱۱- کانون مستقل استادان دانشگاه ملی ایران، ۱۲- کانون استادان مترقی دانشگاه شیراز، ۱۳- گروهی از استادان دانشگاه‌های پلی‌تکنیک، آزاد، علم‌وصنعت و تهران.