سکوت (مهیمن)

کتاب جمعه سال اول شماره ۳۰ صفحه ۶۳

میدان‌های خالی

رعشۀ انفجار

خیابان‌های خاموش

هیاهوی عابران...

تو سکوت را چه ‌گونه تفسیر می‌کنی؟

وقتی که بر اندام هر فریاد لکۀ خونی به جای مانده است

تو سکوت را چه ‌گونه تفسیر می‌کنی

وقتی که انفجار با کلمات نمی‌آید؟

انفجار در رنگ سرخ دیوارهاست

و سکوت بر لب‌های آنان که با رنگ خویش

دیوارها را به سرخی اندودند.

تو سکوت را به چه تعبیر می‌کنی

وقتی که برای زیستن

تنها در فواصل کلام باید ایستاد:

میدان‌های خالی!

در حقیت هیچ اتفاقی نمی‌افتد

نه

تنها ما با خون خویش

تصویر بی‌جان حیات را بر دیوارها نقش می‌کنیم.

سکوت را

تو چه‌گونه تعبیر می‌کنی

وقتی که در اندیشۀ پرندگان

به جای پرواز

تهاجم لانه کرده است.

پروانۀ مهیمن