شاعران ال سالوادور

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۶۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۶۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰


آلفونسو کویْحادا اوریاس Alfonso Quijada Urias (1940)


سرزمین عقیم


من ار آینهٔ وفادار دورانی دیگر نگهبانی می‌کنم

و می‌کوشم راهی به‌آینده بگشایم، با نشانه‌گذاری روزها

با گام زدن بر آسفالت مرطوب،

یا در آپارتمان به‌تماشا نشستن

عکس‌های رنگ و رو بر گشته را و اثاثیهٔ ارثی را،

یا هر شب از رادیو شنیدن، اخبار نحس را

و ترانه‌هائی را که سوزن به‌دل فرو برد.

یا دربارهٔ زندگی اشعاری نوشتن.

من می‌میرم، به‌هنگامی که روز چون ماده سگی پارس می‌کند.

در گذرگاه، شاهد ویرانی عشقم:

«- بعدش کجا بریم؟ کجا به‌عشقمون می‌رسیم؟»

در شب غم است و سرما،

در کتاب‌ها و پاره کاغذهای متروک به‌جز درد نیست،

و به‌جز درد هیچ نیست در گردش شهر.

انسان می‌میرد، انسان خواهد مرد

حاکم بر شکست‌های خو یش، حاکم بر پیروزی‌های خو یش.

آنگاه جهانی دیگر تولد خواهد یافت و ترانه‌ئی دیگر و ترانه‌ئی دیگر...

شاعران هُندوراس:

آنتونیو حوزه ریواس Antonio Jose Rivas (1924)

وطنم...

(تکه‌های برگزیده)

وطنم گُلی است در خاطرهٔ من

غافلگیر شده در سو یدای دلم.