انقلاب ماه مه ۱۹۶۸ فرانسه

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۶


این مقاله از کتاب «ماه مه ۱۹۶۸، و بعد از آن» تألیف طریق علی اقتباس شده است. طریق علی، خود پاکستانی است اما سال ها است به خاطر مبارزات سیاسیش از پاکستان تبهید شده و به صف مبارزان کارگری انگلستان پیوسته است.

علی شخصاً به عنوان یکی از دست اندرکاران اصلی در مبارزات دانشجویی ماه مه ۱۹۶۸ فرانسه ورودش را به آن کشور ممنوع کرد. در این مقاله سعی شده است مطالب او فقط به عنوان گزارش یک شاهد عینی اقتباس شود و حتی الامکان مواضع سیاسی وی در مقاله انعکاس نیابد.

«انقلاب، جشن مردم تحت ستم و تحت استثمار است... اگر با معیار محدود و مردم دوستانهٔ پیشرفت تدریجی قضاوت کنیم، مردم در چنین مواقعی معجزه می کنند. امّا بر رهبران احزاب انقلابی فرض است که هدف های خود را قابل درک تر و مشخص تر کنند تا شعارهایشان همواره جلوتر از ابتکارهای انقلابی توده ها باشد... اگر از این انرژی باشکوه توده‌ها و اشتیاق انقلابی آنان برای یک هدف مستقیم و تعیین کننده استفاده نکنیم، خیانتکاریم: خیانتکاران به انقلاب!»

لنین، دو تاکتیم سوسیال دموکراسی ۱۹۰۵

«آنچه سرآغاز می نامیم، غالباً سرانجام است و به پایان رساندن، جز آغاز کردن نیست.»

تی-اس-الیوت