انقلاب ماه مه ۱۹۶۸ فرانسه

از irPress.org
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۱۱، ساعت ۰۳:۳۹ توسط Parastoo (بحث | مشارکت‌ها) (اصلاحِ الگو.)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۱۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۷
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۸
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۲۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۱
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۲
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۳
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۴
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۵
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۶
کتاب جمعه سال اول شماره ۳۲ صفحه ۳۶


این مقاله از کتاب «ماه مه ۱۹۶۸، و بعد از آن» تألیف طریق علی اقتباس شده است. طریق علی، خود پاکستانی است اما سال ها است به خاطر مبارزات سیاسیش از پاکستان تبهید شده و به صف مبارزان کارگری انگلستان پیوسته است.

علی شخصاً به عنوان یکی از دست اندرکاران اصلی در مبارزات دانشجویی ماه مه ۱۹۶۸ فرانسه ورودش را به آن کشور ممنوع کرد. در این مقاله سعی شده است مطالب او فقط به عنوان گزارش یک شاهد عینی اقتباس شود و حتی الامکان مواضع سیاسی وی در مقاله انعکاس نیابد.

«انقلاب، جشن مردم تحت ستم و تحت استثمار است... اگر با معیار محدود و مردم دوستانهٔ پیشرفت تدریجی قضاوت کنیم، مردم در چنین مواقعی معجزه می کنند. امّا بر رهبران احزاب انقلابی فرض است که هدف های خود را قابل درک تر و مشخص تر کنند تا شعارهایشان همواره جلوتر از ابتکارهای انقلابی توده ها باشد... اگر از این انرژی باشکوه توده‌ها و اشتیاق انقلابی آنان برای یک هدف مستقیم و تعیین کننده استفاده نکنیم، خیانتکاریم: خیانتکاران به انقلاب!»

لنین، دو تاکتیم سوسیال دموکراسی ۱۹۰۵

«آنچه سرآغاز می نامیم، غالباً سرانجام است و به پایان رساندن، جز آغاز کردن نیست.»

تی-اس-الیوت