گروه‌های فشار چگونه در حکومت نفوذ می‌کنند: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | [[Image:Kamelio-Torez.jpg|thumb|alt= کاملیوتورز]] | ||
[[Image:8-145.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۵]] | [[Image:8-145.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۵]] | ||
[[Image:8-146.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۶]] | [[Image:8-146.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۸ صفحه ۱۴۶]] | ||
| − | {{ | + | {{در حال ویرایش}} |
| + | |||
| + | |||
| + | یک گروه فشار مرکب از اشخاصی است که متفقا تصمیمات سیاسی ملی را تعیین می‌کنند. آن‌ها یک جامعه ی تخصصی اند، اما گروه‌های فشار الزاماً به شیوه ی رسمی اعمال قدرت نمی‌کنند. آن مامورین و بورکرات هایی که می‌توانند شاغل مقامات دولتی باشند که وابسته با این گروه‌ها بوده باشند و رسما به نفع گروه‌های فشار اعمال قدرت کنند. | ||
| + | |||
| + | در نتیجه، قدرت واقعی مقامات در احتیار گروه‌هایی از این نوع است. این قدرت واقعی – اگر گروه‌های فشار تشکیل اکثریت ها دهنتد می‌تواند خصلت دمکراتیک داشته باشد؛ و اگر همین گروه‌ها نماینده ی اقلیت باشند، در آن صورت خصلت اقلیت حکومتگر را به خودت خواهند گرفت. در کلمبیا، وسیله ی تشکیل بخشی از گروه‌های فشار در اختیار اقلیت کوچکی است که تنها گروه فشار واقعی را می سازد. زیرا کلیه تصمیم های واقعاً مهم در مورد ابقای ساختارهای موثر، بستگی به این گروه دارد. و این گروه فشار اقلیت کوچک از طریق قدرت اقتصادی و لزوم همگامی، زمام سایر قدرت‌ها را در دست دارد، خواه این قدرت‌ها فرهنگی باشند و خواه سیاسی، برکراتیک، نظامی، و خواه روحانی. | ||
| + | |||
| + | در کلمبیا وضع تمرکز قدرت اقتصادی روشن است. آمارهای مربوط به توزیع غط در آمد ملی و در آمد سرانه ی ما، تقسیم اسفناک املاک و غیره، برای همه آشکار است. برای دستیابی به قدرت فرهنگی، نخست باید قدرت اقتصادی را در اختیار داشت، زیرا ساخت نهادهای آموزشی ما چنین ایجاب میکند. | ||
| + | |||
| + | در سلسله مراتب ضرورت رسیدن به مقامات بالا، همگامی با قدرتمندان مالی و نیز برخورداری از حداقل فرهنگ است. لازمه ی قدرت بورکراتیک نیز برخورداری از این حداقل و همگامی بیشتر است، زیرا در کلمبیا ترقی از طریق مجاری بورکراتیک به تصمیم و تشخیص بلندپایگان بورکراتیک بستگی دارد. و این مردان اگر با کسانی که قدرت اقتصادی در اخیتار آنهاست کاملاً موافق و همگام نباشند، نمی‌توانند منزلت اجتماعی خود را حفظ کنند. | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۱۰، ساعت ۰۲:۱۶
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
یک گروه فشار مرکب از اشخاصی است که متفقا تصمیمات سیاسی ملی را تعیین می‌کنند. آن‌ها یک جامعه ی تخصصی اند، اما گروه‌های فشار الزاماً به شیوه ی رسمی اعمال قدرت نمی‌کنند. آن مامورین و بورکرات هایی که می‌توانند شاغل مقامات دولتی باشند که وابسته با این گروه‌ها بوده باشند و رسما به نفع گروه‌های فشار اعمال قدرت کنند.
در نتیجه، قدرت واقعی مقامات در احتیار گروه‌هایی از این نوع است. این قدرت واقعی – اگر گروه‌های فشار تشکیل اکثریت ها دهنتد می‌تواند خصلت دمکراتیک داشته باشد؛ و اگر همین گروه‌ها نماینده ی اقلیت باشند، در آن صورت خصلت اقلیت حکومتگر را به خودت خواهند گرفت. در کلمبیا، وسیله ی تشکیل بخشی از گروه‌های فشار در اختیار اقلیت کوچکی است که تنها گروه فشار واقعی را می سازد. زیرا کلیه تصمیم های واقعاً مهم در مورد ابقای ساختارهای موثر، بستگی به این گروه دارد. و این گروه فشار اقلیت کوچک از طریق قدرت اقتصادی و لزوم همگامی، زمام سایر قدرت‌ها را در دست دارد، خواه این قدرت‌ها فرهنگی باشند و خواه سیاسی، برکراتیک، نظامی، و خواه روحانی.
در کلمبیا وضع تمرکز قدرت اقتصادی روشن است. آمارهای مربوط به توزیع غط در آمد ملی و در آمد سرانه ی ما، تقسیم اسفناک املاک و غیره، برای همه آشکار است. برای دستیابی به قدرت فرهنگی، نخست باید قدرت اقتصادی را در اختیار داشت، زیرا ساخت نهادهای آموزشی ما چنین ایجاب میکند.
در سلسله مراتب ضرورت رسیدن به مقامات بالا، همگامی با قدرتمندان مالی و نیز برخورداری از حداقل فرهنگ است. لازمه ی قدرت بورکراتیک نیز برخورداری از این حداقل و همگامی بیشتر است، زیرا در کلمبیا ترقی از طریق مجاری بورکراتیک به تصمیم و تشخیص بلندپایگان بورکراتیک بستگی دارد. و این مردان اگر با کسانی که قدرت اقتصادی در اخیتار آنهاست کاملاً موافق و همگام نباشند، نمی‌توانند منزلت اجتماعی خود را حفظ کنند.