بندر ترکمن: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:31-023.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۲۳|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۲۳]] | [[Image:31-023.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۲۳|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۱ صفحه ۲۳]] | ||
| − | {{در | + | {{بازنگری}} |
| + | |||
| + | '''بندرترکمن''' | ||
| + | |||
| + | اندوهِ پس نشستنِ دریا | ||
| + | |||
| + | در چشمهای گودِ مورّب | ||
| + | |||
| + | که گوئی | ||
| + | |||
| + | هماره افق را میکاوند | ||
| + | |||
| + | حتی آن دَم | ||
| + | |||
| + | که رویاروی | ||
| + | |||
| + | در چشمانت مینگرند | ||
| + | |||
| + | هجوم رنج و | ||
| + | |||
| + | غرورِ هرگز واپس ننشستن. | ||
| + | |||
| + | این حکایتی کهن است | ||
| + | |||
| + | که دیدگانِ ترکمنی | ||
| + | |||
| + | بهکم سخنی | ||
| + | |||
| + | اندکی از آن را بازمیگویند. | ||
| + | |||
| + | {{چپچین}} | ||
| + | |||
| + | یحیی هاشمی | ||
| + | |||
| + | {{پایان چپچین}} | ||
| + | |||
| + | از قعر خورشید برآمده | ||
| + | |||
| + | با کتابی در دست و تفنگی بر شانه | ||
| + | |||
| + | میآید | ||
| + | |||
| + | و چراغی بر شاخۀ جنگل میآویزد، | ||
| + | |||
| + | باز میگردد | ||
| + | |||
| + | رو به آفتاب | ||
| + | |||
| + | و همچون ستارهئی میخکوب میشود | ||
| + | |||
| + | بر درگاه کسوف. | ||
[[رده:کتاب جمعه ۳۱]] | [[رده:کتاب جمعه ۳۱]] | ||
[[رده:کتاب جمعه]] | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۱۵
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیشنویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
بندرترکمن
اندوهِ پس نشستنِ دریا
در چشمهای گودِ مورّب
که گوئی
هماره افق را میکاوند
حتی آن دَم
که رویاروی
در چشمانت مینگرند
هجوم رنج و
غرورِ هرگز واپس ننشستن.
این حکایتی کهن است
که دیدگانِ ترکمنی
بهکم سخنی
اندکی از آن را بازمیگویند.
یحیی هاشمی
از قعر خورشید برآمده
با کتابی در دست و تفنگی بر شانه
میآید
و چراغی بر شاخۀ جنگل میآویزد،
باز میگردد
رو به آفتاب
و همچون ستارهئی میخکوب میشود
بر درگاه کسوف.