سه شعر از مریم ملک‌ابراهیمی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اصلاحِ الگو.) |
Peymanfazeli (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:10-047.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷]] | [[Image:10-047.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷]] | ||
| − | {{ | + | {{بازنگری}} |
| − | سه شعر از مریم ملک ابراهیمی | + | |
| + | |||
| + | ==سه شعر از مریم ملک ابراهیمی== | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ۱ | ||
بچه آهوان نگاهت | بچه آهوان نگاهت | ||
| + | به‌چمنزار دعوتم می‌کنند | ||
| + | بوی عطر رهائی در فضا پخش می‌شود. | ||
| + | انگار گنجشک‌ها با هم، یکصدا تُرا می‌خوانند. | ||
| + | و کولیِ ذاتت | ||
| + | دردِ زیبای مرگ را در دشت میرقصد… | ||
| + | |||
| + | آهوَکان نگاهت باستانی می‌شوند. | ||
| + | قایقی می‌گیرم و بر شط روز روان می‌شوم. | ||
| + | نارنجیِ شفق، مرگ را فراموش می‌کند. | ||
| + | |||
| + | {{چپ‌چین}} | ||
| + | ۵۱/۱۲/۲۶ | ||
| + | {{پایان چپ‌ین}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ۲ | ||
| + | |||
| + | آنجا | ||
| + | آنجا | ||
| + | چشم‌های دریدهٔ خون‌آلود | ||
| + | از بریدگی سپیدی | ||
| + | بر سرِ ما خون می‌ریزند | ||
| + | |||
| + | آهسته‌تر صدایم کن | ||
| + | تا نفس‌های ما | ||
| + | آرامشِ گنداب را | ||
| + | برهم نریزد | ||
| + | |||
| + | {{چپ‌چین}} | ||
| + | ـ/۵۲/۵ | ||
| + | {{پایان چپ‌ین}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | *صفحه ۴۶ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | ۳ | ||
| + | |||
| + | جیوهٔ باستانی را | ||
| + | در کدام کوهستان | ||
| + | خوابگاه اژدهای پیر کرده‌اند؟ | ||
| + | یا خود اژدهای جیوه‌ئی را تندیسی…؟ | ||
| + | |||
| + | اما باد می‌آید | ||
| + | و در دست‌های من | ||
| + | چرخش ذرات فضا | ||
| + | استوانهٔ باژگونه‌ٔ سراب می‌شود | ||
| + | خیال می‌کنم هفت کفش آهنین را | ||
| + | پاره کرده‌ام | ||
| + | و دیوِ سپید، گربهٔ دستاموزی است | ||
| + | بر زانوانِ من. | ||
| + | |||
| + | {{چپ‌چین}} | ||
| + | ـ/۵۴/۸ | ||
| + | {{پایان چپ‌ین}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | ==عبدالله کوثری== | ||
| + | |||
| + | '''با آن سوار سرخ''' | ||
| + | |||
| + | |||
| + | تاریخ مرهمی است | ||
| + | بر زخم تو | ||
| + | دلاور! | ||
| + | |||
| + | غوغائی از ستاره برانگیخت | ||
| + | بر بام شب عبور صدایت. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | *صفحه ۴۷ | ||
| − | |||
[[رده:کتاب جمعه ۱۰]] | [[رده:کتاب جمعه ۱۰]] | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۵:۴۶
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
سه شعر از مریم ملک ابراهیمی
۱
بچه آهوان نگاهت به‌چمنزار دعوتم می‌کنند بوی عطر رهائی در فضا پخش می‌شود. انگار گنجشک‌ها با هم، یکصدا تُرا می‌خوانند. و کولیِ ذاتت دردِ زیبای مرگ را در دشت میرقصد…
آهوَکان نگاهت باستانی می‌شوند. قایقی می‌گیرم و بر شط روز روان می‌شوم. نارنجیِ شفق، مرگ را فراموش می‌کند.
۵۱/۱۲/۲۶ الگو:پایان چپ‌ین
۲
آنجا آنجا چشم‌های دریدهٔ خون‌آلود از بریدگی سپیدی بر سرِ ما خون می‌ریزند
آهسته‌تر صدایم کن تا نفس‌های ما آرامشِ گنداب را برهم نریزد
ـ/۵۲/۵ الگو:پایان چپ‌ین
- صفحه ۴۶
۳
جیوهٔ باستانی را در کدام کوهستان خوابگاه اژدهای پیر کرده‌اند؟ یا خود اژدهای جیوه‌ئی را تندیسی…؟
اما باد می‌آید و در دست‌های من چرخش ذرات فضا استوانهٔ باژگونه‌ٔ سراب می‌شود خیال می‌کنم هفت کفش آهنین را پاره کرده‌ام و دیوِ سپید، گربهٔ دستاموزی است بر زانوانِ من.
ـ/۵۴/۸ الگو:پایان چپ‌ین
عبدالله کوثری
با آن سوار سرخ
تاریخ مرهمی است
بر زخم تو
دلاور!
غوغائی از ستاره برانگیخت بر بام شب عبور صدایت.
- صفحه ۴۷