هجرانی

کتاب جمعه سال اول شماره ۲۸ صفحه ۴۵

شب «ایرانشهر»

جهان را بنگر

سراسر

که به‌رَخْتِ رخوتِ خوابِ خرابِ خویش

از خود بیگانه است

و ما را بنگر

بیدار

که هُشیواران غم خویشیم.

خشماگین و پرخاشگر

از اندوه تلخ خویش پاسداری می‌کنیم،

نگهبان عبوس رنج خویشتنیم

تا از قابِ سیاهِ وظیفه‌ئی

که بر گِردِ آن کشیده‌ایم

خطا نکند.

و جهان را بنگر

جهان را

در رخوتِ معصومانهٔ خوابش

که از خود چه بیگانه است!

ماه می‌گذرد

در انتهای مدارِ سردش.

ما مانده‌ایم و

روز

نمی‌آید.

احمد شاملو

۲۳ آذر ۵۷