|
|
| سطر ۲: |
سطر ۲: |
| | | | |
| | {{در حال ویرایش}} | | {{در حال ویرایش}} |
| − | در این فکرم
| |
| − | که شب با پاهای بلند موذی
| |
| − | چه آسان فرود می‌آید
| |
| − |
| |
| − | تکیده بودی
| |
| − | آخرین بار که دیدمت
| |
| − | به همین سادگی
| |
| − | تکیده بودی
| |
| − |
| |
| − | دیوارها در انتظار خمیازه می‌کشند
| |
| − | شانه‌هایم طاقت کشیدن این همه عمر را ندارد
| |
| − | به کودکی که فردا می‌آید چه بدهم
| |
| − | به زنی که با چشمان من گریه می‌کند
| |
| − | به مردی که بر شانه‌اش زخمی کاریست
| |
| − |
| |
| − | برگ نیست
| |
| − | خزه نیست
| |
| − | ساعت نیست
| |
| − | با تو از کوچه‌های مرگ می‌گذرم
| |
| − | برده‌ها را به کجا می‌برند؟
| |
| − | اینهمه زنجیر!
| |
| − |
| |
| − | چه آسان فرود می‌اید شب
| |
| − | با پاهای موذی بلندش.
| |
| − | مینا دست غیب
| |
