سکوت (مهیمن): تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
میدان‌های خالی | میدان‌های خالی | ||
| + | |||
رعشۀ انفجار | رعشۀ انفجار | ||
| + | |||
خیابان‌های خاموش | خیابان‌های خاموش | ||
| + | |||
هیاهوی عابران... | هیاهوی عابران... | ||
| + | |||
تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی؟ | تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی؟ | ||
| + | |||
وقتی که بر اندام هر فریاد لکۀ خونی به جای مانده است | وقتی که بر اندام هر فریاد لکۀ خونی به جای مانده است | ||
| + | |||
تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی | تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی | ||
| + | |||
وقتی که انفجار با کلمات نمی‌آید؟ | وقتی که انفجار با کلمات نمی‌آید؟ | ||
| + | |||
انفجار در رنگ سرخ دیوارهاست | انفجار در رنگ سرخ دیوارهاست | ||
| + | |||
و سکوت بر لب‌های آنان که با رنگ خویش | و سکوت بر لب‌های آنان که با رنگ خویش | ||
| + | |||
دیوارها را به سرخی اندودند. | دیوارها را به سرخی اندودند. | ||
| + | |||
تو سکوت را به چه تعبیر می‌کنی | تو سکوت را به چه تعبیر می‌کنی | ||
| + | |||
وقتی که برای زیستن | وقتی که برای زیستن | ||
| + | |||
تنها در فواصل کلام باید ایستاد: | تنها در فواصل کلام باید ایستاد: | ||
| + | |||
میدان‌های خالی! | میدان‌های خالی! | ||
| + | |||
در حقیت هیچ اتفاقی نمی‌افتد | در حقیت هیچ اتفاقی نمی‌افتد | ||
| + | |||
نه | نه | ||
| + | |||
تنها ما با خون خویش | تنها ما با خون خویش | ||
| + | |||
تصویر بی‌جان حیات را بر دیوارها نقش می‌کنیم. | تصویر بی‌جان حیات را بر دیوارها نقش می‌کنیم. | ||
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۳:۱۴
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
میدان‌های خالی
رعشۀ انفجار
خیابان‌های خاموش
هیاهوی عابران...
تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی؟
وقتی که بر اندام هر فریاد لکۀ خونی به جای مانده است
تو سکوت را چه گونه تفسیر می‌کنی
وقتی که انفجار با کلمات نمی‌آید؟
انفجار در رنگ سرخ دیوارهاست
و سکوت بر لب‌های آنان که با رنگ خویش
دیوارها را به سرخی اندودند.
تو سکوت را به چه تعبیر می‌کنی
وقتی که برای زیستن
تنها در فواصل کلام باید ایستاد:
میدان‌های خالی!
در حقیت هیچ اتفاقی نمی‌افتد
نه
تنها ما با خون خویش
تصویر بی‌جان حیات را بر دیوارها نقش می‌کنیم.
سکوت را
تو چه‌گونه تعبیر می‌کنی
وقتی که در اندیشۀ پرندگان به جای پرواز
تهاجم لانه کرده است.
پروانۀ مهیمن