ناگهان: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
جز |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
| − | + | ''کورودا سابورو Kuroda saburo به‌سال ۱۹۱۹ در Kure به‌دنیا آمده است. در دانشگاه توکیو علم اقتصاد آموخت و پس از اتمام تحصیلات در رادیوی ژاپن به‌کار پرداخت اما اکنون به‌عنوان یک نویسنده آزاد روزگار می‌گذراند.'' | |
| − | |||
| − | کورودا سابورو Kuroda | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
و من | و من | ||
| − | + | بر صندلی کُهنه و آشنای خود | |
| − | کنار | + | کنار پنجرهٔ اتاقم که سکوتی مرگبار دارد |
به‌انتظار نشسته‌ام. | به‌انتظار نشسته‌ام. | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۱۸: | ||
که تا چند به‌انتظار نشسته‌ام | که تا چند به‌انتظار نشسته‌ام | ||
| − | و | + | و هیچ گاه نیز |
به‌پوچی این انتظار شک نکرده‌ام. | به‌پوچی این انتظار شک نکرده‌ام. | ||
| − | + | ناگهان دریافتم این انتظار از برای چیست: | |
| + | بدین انتظار سر می‌کردم | ||
| − | + | که در جست و جوی چیزی بودم | |
| − | + | و اندک اندک همه چیزی در اندیشه‌ام روشنی گرفت: | |
| − | |||
باد ملایم در میان بوته‌های خشخاش | باد ملایم در میان بوته‌های خشخاش | ||
| سطر ۴۴: | سطر ۳۹: | ||
و هزاران سیه‌روزی در تمامی عمر. | و هزاران سیه‌روزی در تمامی عمر. | ||
| + | |||
پس آنگاه، همه چیز را دریافتم. | پس آنگاه، همه چیز را دریافتم. | ||
| − | تو آمدی، دست | + | تو آمدی، دست برشانهٔ من نهادی |
در چهره‌ات غم بود و اندوه | در چهره‌ات غم بود و اندوه | ||
| − | غم و اندوهی از آن دست که در | + | غم و اندوهی از آن دست که در چهرهٔ آن پسرک فرانسوی بود! |
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۰، ساعت ۱۱:۴۴
کورودا سابورو Kuroda saburo به‌سال ۱۹۱۹ در Kure به‌دنیا آمده است. در دانشگاه توکیو علم اقتصاد آموخت و پس از اتمام تحصیلات در رادیوی ژاپن به‌کار پرداخت اما اکنون به‌عنوان یک نویسنده آزاد روزگار می‌گذراند.
و من
بر صندلی کُهنه و آشنای خود
کنار پنجرهٔ اتاقم که سکوتی مرگبار دارد
به‌انتظار نشسته‌ام.
هرگز از خود نپرسیده‌ام
که تا چند به‌انتظار نشسته‌ام
و هیچ گاه نیز
به‌پوچی این انتظار شک نکرده‌ام.
ناگهان دریافتم این انتظار از برای چیست:
بدین انتظار سر می‌کردم
که در جست و جوی چیزی بودم
و اندک اندک همه چیزی در اندیشه‌ام روشنی گرفت:
باد ملایم در میان بوته‌های خشخاش
و ابر بر فراز دودکش‌ها
نو‌ای گام‌هائی که بیرون از اتاق من، زیر باران فرو می‌مُرد
و هزاران سیه‌روزی در تمامی عمر.
پس آنگاه، همه چیز را دریافتم.
تو آمدی، دست برشانهٔ من نهادی
در چهره‌ات غم بود و اندوه
غم و اندوهی از آن دست که در چهرهٔ آن پسرک فرانسوی بود!