مرا اگر خواهی بشناسی: تفاوت بین نسخهها
(بازنگری و نهایی شد.) |
|||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[Image:9-037.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۳۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۳۷]] | [[Image:9-037.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۳۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۳۷]] | ||
− | |||
---- | ---- | ||
− | + | '''نوئمیا دوسوزا''' | |
− | + | شاعر معاصر موزامبیک | |
---- | ---- | ||
+ | |||
+ | |||
مرا اگر خواهی بشناسی | مرا اگر خواهی بشناسی | ||
− | با | + | با دیدگان تیزبین |
این قطعه چوب سیاه را | این قطعه چوب سیاه را | ||
سطر ۲۲: | سطر ۲۳: | ||
بریده است و تراشیده | بریده است و تراشیده | ||
− | + | :::::نظاره کن! | |
− | + | {{تک ستاره}} | |
این منم | این منم | ||
سطر ۴۷: | سطر ۴۸: | ||
تمامی افریقا. | تمامی افریقا. | ||
− | |||
مرا اگر خواهی بشناسی | مرا اگر خواهی بشناسی | ||
− | + | بیا و در برابر روح افریقا بهکُرنش سر فرودآر | |
در نالههای چاووشان سیاه | در نالههای چاووشان سیاه | ||
سطر ۶۴: | سطر ۶۴: | ||
که شبانگاهان در ترانههای افریقائی جریان مییابد. | که شبانگاهان در ترانههای افریقائی جریان مییابد. | ||
− | + | {{تک ستاره}} | |
و دیگر برای شناختن من | و دیگر برای شناختن من | ||
سطر ۸۷: | سطر ۸۷: | ||
[[رده:کتاب جمعه ۹]] | [[رده:کتاب جمعه ۹]] | ||
[[رده:نوئمیا دوسوزا]] | [[رده:نوئمیا دوسوزا]] | ||
+ | [[رده:عبدالمحمد دلخواه]] | ||
+ | [[رده:مقالات نهاییشده]] | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{لایک}} |
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۰۵:۱۰
نوئمیا دوسوزا
شاعر معاصر موزامبیک
مرا اگر خواهی بشناسی
با دیدگان تیزبین
این قطعه چوب سیاه را
که برادری ناشناس با دستان معجزهگر
در دوردستهای شمال
بریده است و تراشیده
- نظاره کن!
*
این منم
حدقهئی نومید و از شور زندگی تهی،
دهانی شکافته از زخمی هولناک،
دستانی بزرگ و گسترده
که بهنفرین و تهدید بالا رفته،
بدنی پوشیده از زخمهای پیدا و ناپیدا
یادآور ضربههای مهلک شلاق بردگی،
تنی شکنجه دیده و شکوهمند
مغرور و اسرارآمیز،
این منم
تمامی افریقا.
مرا اگر خواهی بشناسی
بیا و در برابر روح افریقا بهکُرنش سر فرودآر
در نالههای چاووشان سیاه
در رقصهای دیوانهوار «شوپ»
در غوغای «چانگاناپا»
در اندوهی غریب
که شبانگاهان در ترانههای افریقائی جریان مییابد.
*
و دیگر برای شناختن من
تلاش مکن!
چرا که من هیچ نیستم
جز کالبدی گوشتین
که افریقا
فریاد خود را - که آبستن امید بود -
در آن خفه کرد.
- ترجمهٔ عبدالمحمد دلخواه