مرگ ویکتور خارا

کتاب جمعه سال اول شماره اول صفحه ۱۰۶

در استادیوم سانتیاگو اتفاق افتاد ...

ویکتور خارا - گیتاریست، شاعر، آهنگ ساز، و آواز خوان شیلیائی - از چهره‌های مبارز نهضت "وحدت خلقی" سالوادور آینده - رهبر و رئیس جمهوری شیلی - بود. پس از کودتای سازمان جاسوسی "سیا" در شیلی (سپتامبر ۱۹۷۳)، او را همراه پنجاه هزار تن از جوانان مبارز آن کشور در استادیوم بزرگ سانتیاگو زندانی کردند. رئیس زندان که سرودهای هیجان انگیز "خارا" را شنیده بود، به هنرمند گرفتار نزدیک شد و از او پرسید آیا حاضر است برای رفقایش گیتار بزند و سرود بخواند؟ - پاسخ ویکتور خارا مثبت بود: - البته که حاضرم.

رئیس زندان به یکی‌ از گروهبانان گفت: - گیتارش را بیار!

گروهبان رفت و تبری با خود آورد و هر دو دست ویکتور را با آن قطع کردند. آنگاه رئیس زندان به طعنه گفت: - خوب، بخوان! چرا معطلی؟

ویکتور خارا، در حالی‌ که دستان خونریزش را در آسمان حرکت میداد از همزنجیران خود خواست که با او همصدایی کنند، و آنگاه آواز پنجاه هزار دهان به خواندن "سرود وحدت خلق" که ویکتور خارا تصنیف کرده بود در استادیوم سانتیاگو طنین افکند:

مردمی یکدل و یکصدا

هرگز شکست نخواهند خورد ...

هنوز سرود به پایان نرسیده بود که گروهبانان جسد نیمه جان ویکتور خارا را به گلوله بستند.

طرحی که در صفحه مقابل آمده است، اثری است از "پلانتو" - کاریکاتوریست فرانسوی - که انگیزه آن جنایت وحشیانه استادیوم سانتیاگو است.

کتاب جمعه سال اول شماره اول صفحه ۱۰۷