ابر و نور: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(پایان تایپ)
جز ابر و نور» را محافظت کرد: مطابق با متن اصلی است. (‏[edit=sysop] (بی‌پایان) ‏[move=sysop] (بی‌پایان)))
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
 
[[Image:KHN010P153.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳|کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳]]
 
[[Image:KHN010P153.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳|کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳]]
  
{{بازنگری}}
+
 
  
  
 
فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر
 
فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر
  
:::::::آهنگش – زرین – می‌ریزد
+
::::::::آهنگش – زرین – می‌ریزد
  
:::::::گیاه از لذت بر می‌خیزد
+
::::::::گیاه از لذت بر می‌خیزد
  
 
بلند انگشتانش را بگشوده بر چنگ
 
بلند انگشتانش را بگشوده بر چنگ
  
:::::::سرشک آویزان از مژگانش
+
::::::::سرشک آویزان از مژگانش
 +
 
 +
::::::::به سایه‌روشن‌ها آوازش را می‌بیزد
 +
:::::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}
  
:::::::به‌سایه‌روشن‌ها آوازش را می‌بیزد
 
{{ستاره}}
 
 
زمین را ابر از اندوهی سنگین پوشانده،
 
زمین را ابر از اندوهی سنگین پوشانده،
  
:::::::در زیر ابر
+
::::::::در زیر ابر
 +
 
 +
::::::::سکوت رنگین ‌رستن، آوازیست
 +
 
 +
:::::::::::طبیعت رازیست
  
:::::::سکوت رنگین ‌رستن، آوازیست
+
:::::::{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}{{تک ستاره}}
  
::::::::::طبیعت رازیست
 
{{ستاره}}
 
 
کمان رنگین پل بسته بر ما
 
کمان رنگین پل بسته بر ما
  
تو با من لبها غمگین از ناگفتن
+
تو با من لب‌ها غمگین از ناگفتن
  
::::::به‌سرگردان آوازی در کوهی می‌مانیم
+
::::::::به‌سرگردان آوازی در کوهی می‌مانیم
  
::::::فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر روشن
+
::::::::فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر روشن
  
  
:::::::'''منوچهر آتشی تهران ۴۰/۸/۲۲'''
+
:::::::::::::'''منوچهر آتشی تهران ۴۰/۸/۲۲'''
  
  
سطر ۴۰: سطر ۴۳:
 
[[رده:شعر]]
 
[[رده:شعر]]
 
[[رده:منوچهر آتشی]]
 
[[رده:منوچهر آتشی]]
 +
[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
 +
 +
 +
{{لایک}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۳۴

کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳
کتاب هفته شماره ۱۰ صفحه ۱۵۳



فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر

آهنگش – زرین – می‌ریزد
گیاه از لذت بر می‌خیزد

بلند انگشتانش را بگشوده بر چنگ

سرشک آویزان از مژگانش
به سایه‌روشن‌ها آوازش را می‌بیزد
***

زمین را ابر از اندوهی سنگین پوشانده،

در زیر ابر
سکوت رنگین ‌رستن، آوازیست
طبیعت رازیست
***

کمان رنگین پل بسته بر ما

تو با من لب‌ها غمگین از ناگفتن

به‌سرگردان آوازی در کوهی می‌مانیم
فرو بگرفته چنگش را ناهید از ابر روشن


منوچهر آتشی تهران ۴۰/۸/۲۲