آهوان: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای جدید حاوی «thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰ {{...» ایجاد کرد) |
(اصلاح اشتباه تایپی در متن اصلی که در اصلاحیهی شمارههای آینده آمده.) |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | [[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | ||
− | + | ||
+ | |||
+ | هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند | ||
+ | |||
+ | فراز تپه هزار آهوی بلند اندام | ||
+ | |||
+ | بهعشق مهر گشودند بازوان، چیدند | ||
+ | |||
+ | ستارگان کبود سپیده را آرام. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | فراز خاک بجنبید تپهها سرمست | ||
+ | |||
+ | نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت | ||
+ | |||
+ | ز تپهها بچریدند و بادسان رفتند | ||
+ | |||
+ | هزار آهوی زیبای آفتاب اندام. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه | ||
+ | |||
+ | بکوفت باد بر او صخرههای ابر سیاه | ||
+ | |||
+ | خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد | ||
+ | |||
+ | نواخت طبل غروبش به نام، بر هر بام. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند | ||
+ | |||
+ | ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام | ||
+ | |||
+ | شگفت بر سر خاموش تپهها، بر خاک | ||
+ | |||
+ | ستارگان سپید شب سیاه، آرام. | ||
+ | |||
+ | :::::::'''رضا – براهنی''' | ||
سطر ۸: | سطر ۴۵: | ||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
[[رده:رضا براهنی]] | [[رده:رضا براهنی]] | ||
+ | [[رده:مرتضا ممیز]] | ||
+ | [[رده:مقالات نهاییشده]] | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{لایک}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰
هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند
فراز تپه هزار آهوی بلند اندام
بهعشق مهر گشودند بازوان، چیدند
ستارگان کبود سپیده را آرام.
فراز خاک بجنبید تپهها سرمست
نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت
ز تپهها بچریدند و بادسان رفتند
هزار آهوی زیبای آفتاب اندام.
فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه
بکوفت باد بر او صخرههای ابر سیاه
خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد
نواخت طبل غروبش به نام، بر هر بام.
هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند
ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام
شگفت بر سر خاموش تپهها، بر خاک
ستارگان سپید شب سیاه، آرام.
- رضا – براهنی