غروب آفتاب: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای جدید حاوی «thumb|alt= کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳|کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳ {{...» ایجاد کرد) |
جز («غروب آفتاب» را محافظت کرد: مطابق با متن اصلی است. ([edit=sysop] (بیپایان) [move=sysop] (بیپایان))) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN020P163.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳|کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳]] | [[Image:KHN020P163.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳|کتاب هفته شماره ۲۰ صفحه ۱۶۳]] | ||
| − | + | ||
| + | رودخانه در زیر آسمان به خواب میرود. | ||
| + | |||
| + | سایهها را تنگ، به آغوش میفشرد. | ||
| + | |||
| + | هلال ماه در آسمان پرتوی نمیافشاند | ||
| + | |||
| + | و در تابش دیرگاه، در آسمان مغرب | ||
| + | |||
| + | رنگ زرینش بهخاکستری میگراید | ||
| + | |||
| + | اکنون چکاوک، شادی باز نهاده است و با من | ||
| + | |||
| + | در مرگ روز سوگوار است. | ||
| + | |||
| + | در آن زمان که در جنوب، نخستین ستارهٔ رنگباخته | ||
| + | |||
| + | چهرهٔ سیمگونهاش را بهجانب شب باز میگرداند. | ||
| + | |||
| + | و در آن دوردست، از میان آسمانی که بهخاکستری میگراید | ||
| + | |||
| + | بهماه لبخند میزند؛ | ||
| + | |||
| + | و روز، تاج سیه بر سر نهاده | ||
| + | |||
| + | ردای مشکین خویش میتکاند، | ||
| + | |||
| + | از جانب شهر، نجواهای آرامی بهگوش میآید. | ||
| + | |||
| + | ::::::::::::'''پل لارنس دانبر''' | ||
| + | |||
| + | :::::::::::[شاعر سیاهپوست آمریکائی] | ||
| + | |||
| + | ::::::::::::ترجمه حسن فیاد | ||
| سطر ۹: | سطر ۴۲: | ||
[[رده:پل لارنس دانبر]] | [[رده:پل لارنس دانبر]] | ||
[[رده:حسن فیاد]] | [[رده:حسن فیاد]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهاییشده]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | {{لایک}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۱۵
رودخانه در زیر آسمان به خواب میرود.
سایهها را تنگ، به آغوش میفشرد.
هلال ماه در آسمان پرتوی نمیافشاند
و در تابش دیرگاه، در آسمان مغرب
رنگ زرینش بهخاکستری میگراید
اکنون چکاوک، شادی باز نهاده است و با من
در مرگ روز سوگوار است.
در آن زمان که در جنوب، نخستین ستارهٔ رنگباخته
چهرهٔ سیمگونهاش را بهجانب شب باز میگرداند.
و در آن دوردست، از میان آسمانی که بهخاکستری میگراید
بهماه لبخند میزند؛
و روز، تاج سیه بر سر نهاده
ردای مشکین خویش میتکاند،
از جانب شهر، نجواهای آرامی بهگوش میآید.
- پل لارنس دانبر
- [شاعر سیاهپوست آمریکائی]
- ترجمه حسن فیاد