پنجشنبه‌بازار میناب: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («پنجشنبه‌بازار میناب» را محافظت کرد: مطابق با متنِ اصلی است. ([edit=sysop] (بی‌پایان) [move=sysop] (بی‌پایان))) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
[[Image:9-046.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۴۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۴۶]] | [[Image:9-046.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۴۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۹ صفحه ۴۶]] | ||
| − | |||
| + | '''عکس گزارشی از عباس یوسف‌پور''' | ||
| + | |||
| + | بیان واقعیتی عینی به‌زبان تصاویر نوعی نگرش به‌محیط را می‌نمایاند که از آن با عبارت «گزارش تصویری» یاد می‌کنیم. گزارشگر عکاس می‌کوشد به‌کمک تصویر احساسی را که از برخورد با واقعیتی ملموس به‌او دست داده است به‌بیننده انتقال دهد و تا حدّ امکان او را از شرح و توضیح لفظی بی‌نیاز کند. مثلاً در تصاویر زیر اکثراً ساده‌ترین و مستقیم‌ترین زوایای دید مورد انتخاب قرار گرفته و از دخل و تصرّف بیجا که گاه ممکن است واقعیتی را دگرگون جلوه دهد پرهیز شده است. سادگی و سلاست این عکس‌ها به‌هیچ روی نباید به‌سهل‌نگری و آسانگیری عکاس تعبیر شود. کار بدین شیوه مستلزم تجربه و هوشیاری عمیق عکاس است. | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | |||
| + | |||
| + | رودخانهٔ پرآب میناب سرچشمهٔ اصلی ادامهٔ نسبی فعالیت‌های کشاورزی در این منطقه است، هرچند در سال‌های سخت اخیر بازده نامتعادل بخش کشاورزی از یک سو و ظهور تدریجی بازارِ کاری کاذب و ناسالم در شهر‌ها از سوی دیگر موجب کوچ روزافزونِ جوان‌ترین و توانی‌ترین نیروهای انسانی روستاهای این منطقه به‌مراکز شهری شده است. با وجود این هنوز میناب یکی از حاصلخیزترین مناطق استان هرمزگان است. | ||
| + | |||
| + | کشاورزان و روستانشینان اطراف میناب هر هفته «پنجشنبه‌بازار» این شهر را به‌عرضهٔ کالاهای روستائی خویش اختصاص می‌دهند، محصولات و دست‌ساخته‌های خود را در آن عرضه می‌کنند، مایحتاج هفتگی خود را از شهر فراهم می‌آورند و آنگاه به‌روستا و قریهٔ خویش باز می‌گردند. در این بساط رنگین از دست‌افزارهای حصیری و ظروف سفالی گرفته تا غلات و روغن نباتی و تنباکو و محصولات دامی، همه چیز به‌چشم می‌خورد. کالاهای شهری در کنار محصولات روستائی به‌تهاتر گذاشته می‌شود. در این بازار مردم به‌سلمانی و حمام می‌روند و رادیو و چراغ زنبوریشان را به‌تعمیر می‌دهند، ابزار کار خود را تهیه می‌کنند و خلاصه در اینجا هر فعالیتی و هر کالائی را خریدار و فروشنده‌ئی هست. | ||
| + | |||
| + | در پنجشنبه بازار میناب همه نوع آدمی دیده می‌شود: کودکان خردسال و پیران سالخورده، شهریان و روستائیان، مردان و زنان - زنان به‌ویژه نقش بسیار مؤثری در ساخت و عرضه، خرید و فروش و تهاتر کالاهای گوناگون به‌عهده دارند، و این خود بازتابی است از نقش سازنده و تعیین کنندهٔ آنان در اقتصاد خانواده در این گوشه از وطن‌مان. با آنکه پنجشنبه بازار میناب، مانند بازارهای کوچک و بزرگ مشابه در سرتاسر این اقلیم عمدتاً نهادی اقتصادی است، جلوه‌های اجتماعی و فرهنگی آنرا نیز نمی‌توان دست کم گرفت. در روزگاران پیشین چنین بازارهائی مناسب‌ترین مکان برای دیدار دوستان و آشنایان، تبادل اخبار و حتی انتخاب همسر بوده است. خلاصه آنکه پنجشنبه بازار میناب یکی از نها‌دهای دیرپای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی سرزمین ماست که هنوز هم، با گذشت روزگاران سخت تا حد زیادی زنده مانده است و لحظه‌هایی از همین زندگی ماست که گزارش تصویری زیر کوشیده است نمایشگر آن باشد. | ||
| + | |||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
[[رده:کتاب جمعه ۹]] | [[رده:کتاب جمعه ۹]] | ||
| + | [[رده:عکس]] | ||
| + | [[رده:عباس یوسف‌پور]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | |||
| + | {{لایک}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۰:۱۸
عکس گزارشی از عباس یوسف‌پور
بیان واقعیتی عینی به‌زبان تصاویر نوعی نگرش به‌محیط را می‌نمایاند که از آن با عبارت «گزارش تصویری» یاد می‌کنیم. گزارشگر عکاس می‌کوشد به‌کمک تصویر احساسی را که از برخورد با واقعیتی ملموس به‌او دست داده است به‌بیننده انتقال دهد و تا حدّ امکان او را از شرح و توضیح لفظی بی‌نیاز کند. مثلاً در تصاویر زیر اکثراً ساده‌ترین و مستقیم‌ترین زوایای دید مورد انتخاب قرار گرفته و از دخل و تصرّف بیجا که گاه ممکن است واقعیتی را دگرگون جلوه دهد پرهیز شده است. سادگی و سلاست این عکس‌ها به‌هیچ روی نباید به‌سهل‌نگری و آسانگیری عکاس تعبیر شود. کار بدین شیوه مستلزم تجربه و هوشیاری عمیق عکاس است.
رودخانهٔ پرآب میناب سرچشمهٔ اصلی ادامهٔ نسبی فعالیت‌های کشاورزی در این منطقه است، هرچند در سال‌های سخت اخیر بازده نامتعادل بخش کشاورزی از یک سو و ظهور تدریجی بازارِ کاری کاذب و ناسالم در شهر‌ها از سوی دیگر موجب کوچ روزافزونِ جوان‌ترین و توانی‌ترین نیروهای انسانی روستاهای این منطقه به‌مراکز شهری شده است. با وجود این هنوز میناب یکی از حاصلخیزترین مناطق استان هرمزگان است.
کشاورزان و روستانشینان اطراف میناب هر هفته «پنجشنبه‌بازار» این شهر را به‌عرضهٔ کالاهای روستائی خویش اختصاص می‌دهند، محصولات و دست‌ساخته‌های خود را در آن عرضه می‌کنند، مایحتاج هفتگی خود را از شهر فراهم می‌آورند و آنگاه به‌روستا و قریهٔ خویش باز می‌گردند. در این بساط رنگین از دست‌افزارهای حصیری و ظروف سفالی گرفته تا غلات و روغن نباتی و تنباکو و محصولات دامی، همه چیز به‌چشم می‌خورد. کالاهای شهری در کنار محصولات روستائی به‌تهاتر گذاشته می‌شود. در این بازار مردم به‌سلمانی و حمام می‌روند و رادیو و چراغ زنبوریشان را به‌تعمیر می‌دهند، ابزار کار خود را تهیه می‌کنند و خلاصه در اینجا هر فعالیتی و هر کالائی را خریدار و فروشنده‌ئی هست.
در پنجشنبه بازار میناب همه نوع آدمی دیده می‌شود: کودکان خردسال و پیران سالخورده، شهریان و روستائیان، مردان و زنان - زنان به‌ویژه نقش بسیار مؤثری در ساخت و عرضه، خرید و فروش و تهاتر کالاهای گوناگون به‌عهده دارند، و این خود بازتابی است از نقش سازنده و تعیین کنندهٔ آنان در اقتصاد خانواده در این گوشه از وطن‌مان. با آنکه پنجشنبه بازار میناب، مانند بازارهای کوچک و بزرگ مشابه در سرتاسر این اقلیم عمدتاً نهادی اقتصادی است، جلوه‌های اجتماعی و فرهنگی آنرا نیز نمی‌توان دست کم گرفت. در روزگاران پیشین چنین بازارهائی مناسب‌ترین مکان برای دیدار دوستان و آشنایان، تبادل اخبار و حتی انتخاب همسر بوده است. خلاصه آنکه پنجشنبه بازار میناب یکی از نها‌دهای دیرپای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی سرزمین ماست که هنوز هم، با گذشت روزگاران سخت تا حد زیادی زنده مانده است و لحظه‌هایی از همین زندگی ماست که گزارش تصویری زیر کوشیده است نمایشگر آن باشد.