سه شعر از مریم ملک‌ابراهیمی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۲۵

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۶

کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷

۱

بچه آهوان نگاهت

به‌چمنزار دعوتم می‌کنند

بوی عطر رهائی در فضا پخش می‌شود.

انگار گنجشک‌ها با هم، یکصدا تُرا می‌خوانند.

و کولیِ ذاتت

دردِ زیبای مرگ را در دشت میرقصد…

آهوَکان نگاهت باستانی می‌شوند.

قایقی می‌گیرم و بر شط روز روان می‌شوم.

نارنجیِ شفق، مرگ را فراموش می‌کند.

۵۱/۱۲/۲۶

۲

آنجا

چشم‌های دریدهٔ خون‌آلود

از بریدگی سپیدی

بر سرِ ما خون می‌ریزند

آهسته‌تر صدایم کن

تا نفس‌های ما

آرامشِ گنداب را

برهم نریزد

- /۵۲/۵

۳

جیوهٔ باستانی را

در کدام کوهستان

خوابگاه اژدهای پیر کرده‌اند؟

یا خود اژدهای جیوه‌ئی را تندیسی…؟

اما باد می‌آید

و در دست‌های من

چرخش ذرات فضا

استوانهٔ باژگونه‌ٔ سراب می‌شود

خیال می‌کنم هفت کفش آهنین را

پاره کرده‌ام

و دیوِ سپید، گربهٔ دستاموزی است

بر زانوانِ من.

ـ/۵۴/۸

سه شعر از مریم ملک‌ابراهیمی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۲۵

منوی ناوبری

جستجو

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
 [[Image:10-046.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۶]]
 [[Image:10-047.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷|کتاب جمعه سال اول شماره ۱۰ صفحه ۴۷]]
-{{بازنگری}}
-==سه شعر از مریم ملک ابراهیمی==
@@ سطر ۱۳: / سطر ۶: @@
 بچه آهوان نگاهت
 به‌چمنزار دعوتم می‌کنند
 بوی عطر رهائی در فضا پخش می‌شود.
 انگار گنجشک‌ها با هم، یکصدا تُرا می‌خوانند.
 و کولیِ ذاتت
 دردِ زیبای مرگ را در دشت میرقصد…
 آهوَکان نگاهت باستانی می‌شوند.
 قایقی می‌گیرم و بر شط روز روان می‌شوم.
 نارنجیِ شفق، مرگ را فراموش می‌کند.
-{{چپ‌چین}}
+:::::::::::۵۱/۱۲/۲۶
-۵۱/۱۲/۲۶
-{{پایان چپ‌ین}}
@@ سطر ۳۱: / سطر ۳۱: @@
 آنجا
 آنجا
 چشم‌های دریدهٔ خون‌آلود
 از بریدگی سپیدی
 بر سرِ ما خون می‌ریزند
 آهسته‌تر صدایم کن
 تا نفس‌های ما
 آرامشِ گنداب را
 برهم نریزد
-{{چپ‌چین}}
+::::::::::::- /۵۲/۵
-ـ/۵۲/۵
-{{پایان چپ‌ین}}
-*صفحه ۴۶
@@ سطر ۵۴: / سطر ۵۶: @@
 جیوهٔ باستانی را
 در کدام کوهستان
 خوابگاه اژدهای پیر کرده‌اند؟
 یا خود اژدهای جیوه‌ئی را تندیسی…؟
 اما باد می‌آید
 و در دست‌های من
 چرخش ذرات فضا
 استوانهٔ باژگونه‌ٔ سراب می‌شود
 خیال می‌کنم هفت کفش آهنین را
 پاره کرده‌ام
 و دیوِ سپید، گربهٔ دستاموزی است
 بر زانوانِ من.
-{{چپ‌چین}}
+::::::::::::ـ/۵۴/۸
-ـ/۵۴/۸
+{{لایک}}
-{{پایان چپ‌ین}}
-==عبدالله کوثری==
-'''با آن سوار سرخ'''
-تاریخ مرهمی است
-بر زخم تو
-         دلاور!
-غوغائی از ستاره برانگیخت
-بر بام شب عبور صدایت.
-*صفحه ۴۷
 [[رده:کتاب جمعه ۱۰]]
+[[رده:شعر]]
+[[رده:مریم ملک‌ابراهیمی]]
+[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
+[[رده:کتاب جمعه]]