چهار کاکُل خونین: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:34-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴]] | [[Image:34-014.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴|کتاب جمعه سال اول شماره ۳۴ صفحه ۱۴]] | ||
| − | {{ | + | |
| + | چهار سوار | ||
| + | |||
| + | خونین و خمیده | ||
| + | |||
| + | بر پشت اسب‌هاشان از راه می‌رسند، | ||
| + | |||
| + | با سینه‌ئی دریده به‌سرنیزه‌های زهرآگین | ||
| + | |||
| + | و چهره‌هائی به‌زلالیِ چشمه‌ها | ||
| + | |||
| + | خون جامه‌هاشان | ||
| + | |||
| + | سپیده را شعله‌ور می‌کند | ||
| + | |||
| + | و بر تارک طلسم می‌وزد. | ||
| + | |||
| + | سواران چنینند! | ||
| + | |||
| + | از رؤیت دریا و نیزارهای سبز | ||
| + | |||
| + | که در کنار مرداب روئیده‌اند | ||
| + | |||
| + | :::::تشنه می‌شوند. | ||
| + | |||
| + | در شبی بی‌قلمرو | ||
| + | |||
| + | پای در رکاب می‌نهند | ||
| + | |||
| + | تا خواب سرزمین ویران خویش را در نوردند | ||
| + | |||
| + | به‌هنگامی که عقاب | ||
| + | |||
| + | چهار ستاره را به‌منقار می‌برد | ||
| + | |||
| + | :::::از فراز دریا | ||
| + | |||
| + | :::::به‌جانب کویر. | ||
| + | |||
| + | عقابان چنینند! | ||
| + | |||
| + | هنوز در اندیشهٔ قلّه‌اند | ||
| + | |||
| + | که پای بر آن نهند | ||
| + | |||
| + | تا چنگ درافکنند در خون ستارگان | ||
| + | |||
| + | ::::::امّا | ||
| + | |||
| + | ::::::در این تلخزارِ مرگ | ||
| + | |||
| + | آب و علف به‌خاک و دریا می‌رسد. | ||
| + | |||
| + | چنین است حکایت مردان | ||
| + | |||
| + | نام‌شان در متن کتاب‌ها | ||
| + | |||
| + | نام زندگی می‌شود. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ::::::::::اسفند ۵۸ | ||
| + | ::::::::::'''عظیم خلیلی''' | ||
| + | {{لایک}} | ||
| + | |||
[[رده:کتاب جمعه ۳۴]] | [[رده:کتاب جمعه ۳۴]] | ||
| + | [[رده:شعر]] | ||
| + | [[رده:عظیم خلیلی]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۰۷
چهار سوار
خونین و خمیده
بر پشت اسب‌هاشان از راه می‌رسند،
با سینه‌ئی دریده به‌سرنیزه‌های زهرآگین
و چهره‌هائی به‌زلالیِ چشمه‌ها
خون جامه‌هاشان
سپیده را شعله‌ور می‌کند
و بر تارک طلسم می‌وزد.
سواران چنینند!
از رؤیت دریا و نیزارهای سبز
که در کنار مرداب روئیده‌اند
- تشنه می‌شوند.
در شبی بی‌قلمرو
پای در رکاب می‌نهند
تا خواب سرزمین ویران خویش را در نوردند
به‌هنگامی که عقاب
چهار ستاره را به‌منقار می‌برد
- از فراز دریا
- به‌جانب کویر.
عقابان چنینند!
هنوز در اندیشهٔ قلّه‌اند
که پای بر آن نهند
تا چنگ درافکنند در خون ستارگان
- امّا
- در این تلخزارِ مرگ
آب و علف به‌خاک و دریا می‌رسد.
چنین است حکایت مردان
نام‌شان در متن کتاب‌ها
نام زندگی می‌شود.
- اسفند ۵۸
- عظیم خلیلی