آهوان: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(انتخاب برای تایپ) |
(اصلاح اشتباه تایپی در متن اصلی که در اصلاحیهی شمارههای آینده آمده.) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | [[Image:KHN013P130.jpg|thumb|alt= کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰|کتاب هفته شماره ۱۳ صفحه ۱۳۰]] | ||
| − | + | ||
| + | |||
| + | هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند | ||
| + | |||
| + | فراز تپه هزار آهوی بلند اندام | ||
| + | |||
| + | بهعشق مهر گشودند بازوان، چیدند | ||
| + | |||
| + | ستارگان کبود سپیده را آرام. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | فراز خاک بجنبید تپهها سرمست | ||
| + | |||
| + | نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت | ||
| + | |||
| + | ز تپهها بچریدند و بادسان رفتند | ||
| + | |||
| + | هزار آهوی زیبای آفتاب اندام. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه | ||
| + | |||
| + | بکوفت باد بر او صخرههای ابر سیاه | ||
| + | |||
| + | خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد | ||
| + | |||
| + | نواخت طبل غروبش به نام، بر هر بام. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند | ||
| + | |||
| + | ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام | ||
| + | |||
| + | شگفت بر سر خاموش تپهها، بر خاک | ||
| + | |||
| + | ستارگان سپید شب سیاه، آرام. | ||
| + | |||
| + | :::::::'''رضا – براهنی''' | ||
| سطر ۸: | سطر ۴۵: | ||
[[رده:شعر]] | [[رده:شعر]] | ||
[[رده:رضا براهنی]] | [[رده:رضا براهنی]] | ||
| + | [[رده:مرتضا ممیز]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهاییشده]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | {{لایک}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰
هزار چشم گشودند و شاخ رقصاندند
فراز تپه هزار آهوی بلند اندام
بهعشق مهر گشودند بازوان، چیدند
ستارگان کبود سپیده را آرام.
فراز خاک بجنبید تپهها سرمست
نشست مهر فراز هزار جلگه و دشت
ز تپهها بچریدند و بادسان رفتند
هزار آهوی زیبای آفتاب اندام.
فراز کوه چو روئید مهر، خسته ز راه
بکوفت باد بر او صخرههای ابر سیاه
خمید مهر و شکست و درون چاه افتاد
نواخت طبل غروبش به نام، بر هر بام.
هزار چشم ببستند و شاخ بشکستند
ز قهر مهر هزار آهوی بلند اندام
شگفت بر سر خاموش تپهها، بر خاک
ستارگان سپید شب سیاه، آرام.
- رضا – براهنی