ارتش گرسنگی راه میرود: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[Image:2-055.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۵]] | [[Image:2-055.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۵|کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۵]] | ||
[[Image:2-056.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۶]] | [[Image:2-056.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۶|کتاب جمعه سال اول شماره ۲ صفحه ۵۶]] | ||
| − | |||
ارتش گرسنگی راه میرود | ارتش گرسنگی راه میرود | ||
| − | راه | + | راه میرود تا دلی از عزای نان درآورد |
تا دلی از عزای گوشت درآورد | تا دلی از عزای گوشت درآورد | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۲: | ||
تا دلی از عزای آزادی درآورد | تا دلی از عزای آزادی درآورد | ||
| − | راه میرود، | + | راه میرود، پلها را در می‌نوردد، چون دَمِ شمشیر می‌بُرد |
| − | راه میرود، درهای آهنین را | + | راه میرود، درهای آهنین را می‌درّد، حصار دژها را واژگون می‌کند |
پای در خون راه میرود. | پای در خون راه میرود. | ||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۵: | ||
با سرودهای آتش | با سرودهای آتش | ||
| − | با امید | + | با امید به‌بیرقِ شعله شکلش |
| + | |||
| + | با امید به‌امید. | ||
| − | |||
ارتش گرسنگی راه میرود | ارتش گرسنگی راه میرود | ||
| − | شهرها را | + | شهرها را به‌دوش میکشد |
| − | |||
با کوچه‌ها و خانه‌های تاریک‌شان، | با کوچه‌ها و خانه‌های تاریک‌شان، | ||
| − | دودکش‌های | + | دودکش‌های کارخانه‌ها را به‌دوش میکشد |
| − | و خستگی | + | و خستگی بی‌پایان خروجی کارخانه‌ها را. |
ارتش گرسنگی راه میرود | ارتش گرسنگی راه میرود | ||
| − | + | به‌دنبال خویش میکشد و می‌برد | |
| − | راسته‌های | + | راسته‌های زاغه‌نشینان را |
و آنان را که می‌میرند بدون مشت خاکی بر این خاک نامتناهی. | و آنان را که می‌میرند بدون مشت خاکی بر این خاک نامتناهی. | ||
| سطر ۵۸: | سطر ۵۷: | ||
پای در خون راه میرود. | پای در خون راه میرود. | ||
| + | |||
| + | [[رده:کتاب جمعه]] | ||
| + | [[رده:کتاب جمعه ۲]] | ||
| + | [[رده:شعر]] | ||
| + | [[رده:ناظم حکمت]] | ||
| + | [[رده:مقالات نهایی‌شده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۱:۰۱
ارتش گرسنگی راه میرود
راه میرود تا دلی از عزای نان درآورد
تا دلی از عزای گوشت درآورد
تا دلی از عزای کتاب درآورد
تا دلی از عزای آزادی درآورد
راه میرود، پلها را در می‌نوردد، چون دَمِ شمشیر می‌بُرد
راه میرود، درهای آهنین را می‌درّد، حصار دژها را واژگون می‌کند
پای در خون راه میرود.
ارتش گرسنگی راه میرود
با گام‌های تندر
با سرودهای آتش
با امید به‌بیرقِ شعله شکلش
با امید به‌امید.
ارتش گرسنگی راه میرود
شهرها را به‌دوش میکشد
با کوچه‌ها و خانه‌های تاریک‌شان،
دودکش‌های کارخانه‌ها را به‌دوش میکشد
و خستگی بی‌پایان خروجی کارخانه‌ها را.
ارتش گرسنگی راه میرود
به‌دنبال خویش میکشد و می‌برد
راسته‌های زاغه‌نشینان را
و آنان را که می‌میرند بدون مشت خاکی بر این خاک نامتناهی.
ارتش گرسنگی راه میرود
راه میرود تا گرسنگان را نان دهد.
تا آزادی دهد بدانها که ندارند
پای در خون راه میرود.