شاعران ال سالوادور: تفاوت بین نسخه‌ها

از irPress.org
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (ربات: افزودن رده:کتاب جمعه)
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۲: سطر ۲:
 
[[Image:25-070.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰]]
 
[[Image:25-070.jpg|thumb|alt= کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰|کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰]]
  
{{بازنگری}}
 
  
و برای ایشان شیر و نان آورده‌اند
+
آلفونسو کویْحادا اوریاس Alfonso Quijada Urias ‪(1940)
  
و تخم مرغ و کلوچۀ ذرت.
 
  
مردمی که جامۀ ایشان را دوخته‌اند
+
== سرزمین عقیم ==
  
مردمی که ماشین ایشان را رانده‌اند
 
  
سگ‌ها و باغ‌های ایشان را نگهبانی کرده‌اند
+
من از آینهٔ وفادار دورانی دیگر نگهبانی می‌کنم
 
 
و به‌پای ایشان زحمت کشیده‌اند.
 
 
 
و این چنین مردمی از آنان خواهند پرسید:
 
 
 
«چه کرده‌اید به‌هنگامی که بیچیزان رنج می‌برده‌اند
 
 
 
و نوازش و حیات، شعله‌زنان در جاشان خاکستر می شده است؟»
 
 
 
(3)
 
 
 
روشنفکران اختۀ سرزمین محبوب من!
 
 
 
شما را پاسخی نخواهد بود.
 
 
 
کرکس سکوتی احشاء شما را خواهد درید
 
 
 
شور بختی‌تان جان شما را خواهد جوید.
 
 
 
و شما، شرمسار از خویش خاموشی خواهد گزید.
 
 
 
<u>
 
 
 
 
 
</u>
 
 
 
'''شاعران ال سالوادور:
 
 
 
Alfonso Quijada Urias (1940)آلفونسو کویحادا اوریاس 
 
 
 
<u>
 
 
 
 
 
سرزمین عقیم
 
 
 
 
 
</u>
 
 
 
من ار آینۀ وفادار دورانی دیگر نگهبانی می‌کنم
 
  
 
و می‌کوشم راهی به‌آینده بگشایم، با نشانه‌گذاری روزها
 
و می‌کوشم راهی به‌آینده بگشایم، با نشانه‌گذاری روزها
  
با گام زدن بر آسفالت مرطوب.
+
با گام زدن بر آسفالت مرطوب،
  
 
یا در آپارتمان به‌تماشا نشستن
 
یا در آپارتمان به‌تماشا نشستن
  
عکس‌های رنگ و رو بر گشته را و اثاثیۀ ارثی را،
+
عکس‌های رنگ و رو برگشته را و اثاثیهٔ ارثی را،
  
 
یا هر شب از رادیو شنیدن، اخبار نحس را  
 
یا هر شب از رادیو شنیدن، اخبار نحس را  
سطر ۶۵: سطر ۲۳:
 
و ترانه‌هائی را که سوزن به‌دل فرو برد.
 
و ترانه‌هائی را که سوزن به‌دل فرو برد.
  
یا دربارۀ زندگی اشعاری نوشتن.
+
یا دربارهٔ زندگی اشعاری نوشتن.
  
من میمیرم، به‌هنگامی که روز چون ماده سگی پارس می‌کند.
+
من می‌میرم، به‌هنگامی که روز چون ماده سگی پارس می‌کند.
  
 
در گذرگاه، شاهد ویرانی عشقم:
 
در گذرگاه، شاهد ویرانی عشقم:
سطر ۸۴: سطر ۴۲:
  
 
آنگاه جهانی دیگر تولد خواهد یافت و ترانه‌ئی دیگر و ترانه‌ئی دیگر...
 
آنگاه جهانی دیگر تولد خواهد یافت و ترانه‌ئی دیگر و ترانه‌ئی دیگر...
 
+
{{لایک}}
<u>
 
 
 
شاعران هُندوراس:
 
 
 
Antonio jose Rivas (1924) آنتونیو حوزه ریواس
 
 
 
</u>
 
 
 
 
 
<u>
 
 
 
 
 
وطنم...
 
 
 
(تکه‌های برگزیده)
 
 
 
</u>
 
 
 
 
 
وطنم گلی است در خاطرۀ من
 
 
 
غافلگیر شده در سو یدای دلم.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  
 
[[رده:کتاب جمعه ۲۵]]
 
[[رده:کتاب جمعه ۲۵]]
 +
[[رده:شعر]]
 +
[[رده:آلفونسو کویْحادا اوریاس]]
 +
[[رده:مقالات نهایی‌شده]]
 +
[[رده:کتاب جمعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۳۵

کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۶۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۶۹
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰
کتاب جمعه سال اول شماره ۲۵ صفحه ۷۰


آلفونسو کویْحادا اوریاس Alfonso Quijada Urias ‪(1940)


سرزمین عقیم

من از آینهٔ وفادار دورانی دیگر نگهبانی می‌کنم

و می‌کوشم راهی به‌آینده بگشایم، با نشانه‌گذاری روزها

با گام زدن بر آسفالت مرطوب،

یا در آپارتمان به‌تماشا نشستن

عکس‌های رنگ و رو برگشته را و اثاثیهٔ ارثی را،

یا هر شب از رادیو شنیدن، اخبار نحس را

و ترانه‌هائی را که سوزن به‌دل فرو برد.

یا دربارهٔ زندگی اشعاری نوشتن.

من می‌میرم، به‌هنگامی که روز چون ماده سگی پارس می‌کند.

در گذرگاه، شاهد ویرانی عشقم:

«- بعدش کجا بریم؟ کجا به‌عشقمون می‌رسیم؟»

در شب غم است و سرما،

در کتاب‌ها و پاره کاغذهای متروک به‌جز درد نیست،

و به‌جز درد هیچ نیست در گردش شهر.

انسان می‌میرد، انسان خواهد مرد

حاکم بر شکست‌های خویش، حاکم بر پیروزی‌های خویش.

آنگاه جهانی دیگر تولد خواهد یافت و ترانه‌ئی دیگر و ترانه‌ئی دیگر...