شال
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
س. ع. صالحی، شاعر بختیاری
شالم بیارین
شمشیرِ بی‌غلاف‌و بیارین
بیارین زین خینی‌ی بَووٰامِه!
بیارین و گوش کنین ای ایل!
که چطو شیهه‌ی یابو
بوی شیونِ دشمن داره!
یابو! عزیز می‌دوونُمْ
- سم اِزَنه
اوف ینیَریْنْ که چطو غُشْ اِزَنه چی تَشِ برْنوْ...
تو اِگی‌ُی که هَمَلاٰ
- سر اِزَنه
- دریا به‌دریا،
- سر اِزَنه
- ***
ایلم ای!
- ایلم ای!
بگو بگیرین و بووَنْدیْن هر دست توفونِ
که
- وِرِسْتامْ ز کِلِ غیرت چالنگ[۱]
شال
شالم را بیاورید
شمشیر بی‌غلاف را بیاورید
بیاورید زین خونی اجدادم را،
بیاورید و گوش کنید ای ایل
که چه‌گونه شیههٔ اسب جوان
بوی شیون دشمن دارد.
اسب جوان، رفیق می‌دانم،
سم می‌زند.
آه بنگرید که چه‌گونه خروش می‌کند چونان آتشِ «بِزنْو»
تو گوئی که هم اکنون
- فراز می‌رود
- دریا به‌دریا.
- فراز می‌رود
- ***
ای ایل من!
- ای ایل من!
بگو بگیرید و ببندید هر دو دستِ توفان را
که از کنار غیرت چالنگ برخاسته‌ام.
- ترجمه: غ. بابادی
پاورقی
- ^ چالنگ، نام ایلی از بختیاری‌ها است.