سرود: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
|||
| سطر ۴۳: | سطر ۴۳: | ||
| − | نه وقتی که واگردم از | + | نه وقتی که واگردم از رفته‌راه |
نه بختی که با سر در افتم به چاه | نه بختی که با سر در افتم به چاه | ||
| سطر ۵۱: | سطر ۵۱: | ||
بیابان و خار بیابان و... بس! | بیابان و خار بیابان و... بس! | ||
| + | |||
چه سودی اگر خامشی بشکنم | چه سودی اگر خامشی بشکنم | ||
| سطر ۶۹: | سطر ۷۰: | ||
گرفتم که فریاد برداشتم | گرفتم که فریاد برداشتم | ||
| − | یکی تیغ در جان شب کاشتم، | + | یکی تیغ در جان شب کاشتم، - |
مرا تیغ فریاد برنده نیست | مرا تیغ فریاد برنده نیست | ||
| − | در آن مرده‌آباد | + | در آن مرده‌آباد کش زنده نیست |
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۴۲
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
به پرویز شاپور
ا. بامداد
برو، مرد بیدار! اگر نیست کس
که دل با تو دارد، همان یک نفس!
همه روزگارت به تلخی گذشت
شکر چند جوئی در این تلخدشت؟
به بیهوده جستن فروکاستی
قبا خستگی بر تن آراستی
قبائی همه وصله‌بر‌وصله بر،
قبائی ز نفرت بر او آستر
***
همه پایم از خستگی ریش‌ریش
نه راهی، نه ذیروحی، از پشت و پیش
نه وقتی که واگردم از رفته‌راه
نه بختی که با سر در افتم به چاه
نه بیم و نه امید... از پیش و پس
بیابان و خار بیابان و... بس!
چه سودی اگر خامشی بشکنم
که «یاران! در این دشت، تنها منم»؟
گرفتم به بانگی گلو بردرم
که در دم بسوزد چو خاکسترم،
گرفتم که تندر فشاندم، چه سود
کز این هیمه، نی شعله خیزد، نه دود.
گرفتم که فریاد برداشتم
یکی تیغ در جان شب کاشتم، -
مرا تیغ فریاد برنده نیست
در آن مرده‌آباد کش زنده نیست
***