دیگرگونی خرده‌نظام: سیاسی شدن دهقانان در شیلی ۲: تفاوت بین نسخه‌ها
(تايپ تا پايان صفحه ۱۱۹) |
(تايپ تا پايان صفحه ۱۲۲) |
||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
== نتیجه‌گیری == | == نتیجه‌گیری == | ||
| − | تغییر عمده شیلی طی حکومت فری، تغییر زمین‌داری نبود. بلکه این تغییر بیش‌تر در زمینه تشکیل نیروی کار مزدبگیر روستائی در اتحادیه‌ها بود. همهٔ دمکرات مسیحی‌ها در ابتدا از رشد سریع تشکل اتحادیه‌ئی دهقانان پشتیبانی کردند. اما رشد دامنهٔ جنبش و رزمندگی آن، اختلفا و دودستگی بر سر اهداف جنبش را گسترش داد. فری و حامیانش اتحادیه‌های صنفی را به‌عنوان گروه فشاری درون ساخت سنتی تلقی کردند که کار «ادغام» آنان (=دهقانان) را در دامن جامعه سرمایه‌داری موجود بر عهده داشت. این جامعه به‌سازمان‌های دهقانی برای تعیین شرایط استخدام دهقانان توسط کارفرمایان روستائی (=اربابان) نقشی محدود می‌داد.{{نشان| | + | تغییر عمده شیلی طی حکومت فری، تغییر زمین‌داری نبود. بلکه این تغییر بیش‌تر در زمینه تشکیل نیروی کار مزدبگیر روستائی در اتحادیه‌ها بود. همهٔ دمکرات مسیحی‌ها در ابتدا از رشد سریع تشکل اتحادیه‌ئی دهقانان پشتیبانی کردند. اما رشد دامنهٔ جنبش و رزمندگی آن، اختلفا و دودستگی بر سر اهداف جنبش را گسترش داد. فری و حامیانش اتحادیه‌های صنفی را به‌عنوان گروه فشاری درون ساخت سنتی تلقی کردند که کار «ادغام» آنان (=دهقانان) را در دامن جامعه سرمایه‌داری موجود بر عهده داشت. این جامعه به‌سازمان‌های دهقانی برای تعیین شرایط استخدام دهقانان توسط کارفرمایان روستائی (=اربابان) نقشی محدود می‌داد.{{نشان|۱}} |
به‌نظر چونچول و یارانش اتحادیه ابزاری برای استحاله جامعه روستائی و جانشین مالک ارضی بود. فری با توجه به‌پشتیبانی‌ش از جامعه سرمایه‌داری «کثرت‌گرا» (شامل ملاکان – بانکداران و صاحبان صنایع)، هرگز روشی را که (اینداپ) پیشنهاد می‌کرد، قبول نداشت. بعضی از دمکرات مسیحی‌های دست‌چپی ادعا می‌کنند که فری به‌برنامهٔ خود «پشت پا زد» اما اظهار این مطلب نادرست است: در واقع فری درپی آن بود که قشرهای جدیدی از دهقانان مالک را در جامعه سرمایه‌داری موجود «ادغام» کند. و در این میان آن چه که تغییر کرد دمکرات مسیحیان جوان بودند نه فری. این دمکرات مسیحیان جوان تحت تأثیر سازمان و مبارزه دهقانان، درپی آن بودند که اصلاحات ارضی پیشنهادی فری را پیاده کنند اما در نتیجه برخورد دائمی‌شان با اشکال تراشی‌های سیاسی حکومت فری به‌شدت نومید شدند. | به‌نظر چونچول و یارانش اتحادیه ابزاری برای استحاله جامعه روستائی و جانشین مالک ارضی بود. فری با توجه به‌پشتیبانی‌ش از جامعه سرمایه‌داری «کثرت‌گرا» (شامل ملاکان – بانکداران و صاحبان صنایع)، هرگز روشی را که (اینداپ) پیشنهاد می‌کرد، قبول نداشت. بعضی از دمکرات مسیحی‌های دست‌چپی ادعا می‌کنند که فری به‌برنامهٔ خود «پشت پا زد» اما اظهار این مطلب نادرست است: در واقع فری درپی آن بود که قشرهای جدیدی از دهقانان مالک را در جامعه سرمایه‌داری موجود «ادغام» کند. و در این میان آن چه که تغییر کرد دمکرات مسیحیان جوان بودند نه فری. این دمکرات مسیحیان جوان تحت تأثیر سازمان و مبارزه دهقانان، درپی آن بودند که اصلاحات ارضی پیشنهادی فری را پیاده کنند اما در نتیجه برخورد دائمی‌شان با اشکال تراشی‌های سیاسی حکومت فری به‌شدت نومید شدند. | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
دمکرات مسیحیان شورشی نسبت به‌یک استحالهٔ عمومی، به‌شدت متعهد بودند. حال آن که فری بیش از پیش درپی محدود کردن نتایج ساختی سازمان اجتماعی توده‌ئی بود. نتیجه این برخوردهای متناقض ارتقاء موفقیت‌آمیز جنبش اتحادیه‌ئی تودهٔ دهقانان و نیز توزیع مجدد بسیار محدود زمینی بود. | دمکرات مسیحیان شورشی نسبت به‌یک استحالهٔ عمومی، به‌شدت متعهد بودند. حال آن که فری بیش از پیش درپی محدود کردن نتایج ساختی سازمان اجتماعی توده‌ئی بود. نتیجه این برخوردهای متناقض ارتقاء موفقیت‌آمیز جنبش اتحادیه‌ئی تودهٔ دهقانان و نیز توزیع مجدد بسیار محدود زمینی بود. | ||
| − | == توزیع زمین ۱۹۶۵ | + | == توزیع زمین ۱۹۶۵ – ۱۹۷۰== |
حکومت فری در فاصله سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۷۰ نزدیک به ۲۹۷ هزار هکتار زمین آبی را مصادره کرد. تا ژوئن ۱۹۷۰ حکومت فری فقط ۱۷.۵درصد زمین زراعی را مصادره کرده بود. مالکان عمده (اربابان) هنوز قسمت اعظم بهترین زمین‌های کشور را در دست داشتند. طی همین دوره فقط ۱۲ درصد زمین‌های غیر آبی (دیم) یعنی رقمی معادل ۳.۱ میلیون هکتار را مصادره کردند. . گزارش‌های دولت از مقدار این زمین‌های دیمی اطلاع درستی به‌دست نمی‌دهد. | حکومت فری در فاصله سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۷۰ نزدیک به ۲۹۷ هزار هکتار زمین آبی را مصادره کرد. تا ژوئن ۱۹۷۰ حکومت فری فقط ۱۷.۵درصد زمین زراعی را مصادره کرده بود. مالکان عمده (اربابان) هنوز قسمت اعظم بهترین زمین‌های کشور را در دست داشتند. طی همین دوره فقط ۱۲ درصد زمین‌های غیر آبی (دیم) یعنی رقمی معادل ۳.۱ میلیون هکتار را مصادره کردند. . گزارش‌های دولت از مقدار این زمین‌های دیمی اطلاع درستی به‌دست نمی‌دهد. | ||
| سطر ۷۶: | سطر ۷۶: | ||
|} | |} | ||
| − | برنامه اصلاحات زراعی با مقاومت سرسختانه‌تر ارباب‌ها روبرو شد. ماموران بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) مورد حمله قرار می‌گرفتند. ارباب‌ها مسلح شده و برای مبارزه با مصادره زمین آماده شدند. سال‌های اول اصلاحات ارضی در مقایسه با این وضع نسبتاً راحت‌تر بود. از آغاز سال ۱۹۶۵ تا جولای ۱۹۶۷ زمین‌های زیادی تحت لوای قانون اصلاحات ارضی مصوب ۱۹۶۲ مصادره شد. | + | برنامه اصلاحات زراعی با مقاومت سرسختانه‌تر ارباب‌ها روبرو شد. ماموران بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) مورد حمله قرار می‌گرفتند. ارباب‌ها مسلح شده و برای مبارزه با مصادره زمین آماده شدند. سال‌های اول اصلاحات ارضی در مقایسه با این وضع نسبتاً راحت‌تر بود. از آغاز سال ۱۹۶۵ تا جولای ۱۹۶۷ زمین‌های زیادی تحت لوای قانون اصلاحات ارضی مصوب ۱۹۶۲ مصادره شد. اکثر این مصادره‌ها به‌مزارعی که به‌طور ناکارآمد مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت مربوط بود. تقریباً نیمی (۴۷ درصد) از زمین‌های آبی مصادره شده تحت لوای قانون قدیمی اصلاحات ارضی مصادره شد. |
| + | |||
| + | دولت با اتکاء به‌قانون اصلاحات ارضی جدیدی که در جولای ۱۹۶۷ به‌تصویب رسید به‌مصادره زمین‌هائی که به‌طور ناکاآمدی بهره‌برداری می‌شد (یعنی ۲۰ درصد کل املاک مصادره شده از جولای ۱۹۶۷) ادامه داد و در ضمن شروع به‌مصادره زمین‌های دیگر هم کرد. | ||
| + | |||
| + | از بسیاری از موارد مصادره زمینی (۳۷ درصد) صاحبان زمین (اربابان)، املاک خود را برای فروش به‌دولت عرضه کردند. چرا که قیمت‌های پیشنهادی دولت بالا بود. اما این تمایل به‌سرعت خاتمه یافت و سرانجام به‌ندرت می‌شد اربابی را یافت که حاضر به‌فروش املاک خود باشد. در نتیجه اصلاحات زراعی و روند استقرار دهقانان در اراضی به‌طور قابل ملاحظه‌ئی کند شد. از طرف دیگر فشار کمیسینوها (=دهقانان) و اتحادیه‌های دهقانی افزایش یافت. تصرف زمین در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ چندین برابر شد. | ||
| + | |||
| + | در می ۱۹۷۰ اتحادیه‌های دهقانی به‌یک اعتصاب تاریخی سراسری دست زدند. دهقانان اعتصاب کننده خواستار آن بودند که کار اصلاحات زراعی تسریع شود و به‌مقاومت مسلحانهٔ غیرقانونی زمین‌داران بزرگ (ارباب‌ها) پایان داده شود. | ||
| + | |||
| + | دهقانان و اتحادیه‌های دهقانی بیش از پیش به‌اقدام مستقیم روی آوردند، خواسته‌های خود را رادیکالیزه کردند و در جست و جوی حمایت چپ مارکسیستی برآمدند. | ||
| + | |||
| + | وعده‌هائی که فری داده بود فقط به‌بالا رفتن توقعات دهقانان و برانگیخته شدن مقاومت جناح راست، کمک کرد. یکی از ماموران عالی مقام قبلی بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) که در طی سه سال اول حکومت فری خدمت می‌کرد، اظهار داشت: | ||
| + | |||
| + | ::«به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که دهقانان به‌شکل‌های رفتاری مختلفی در کار مصادره زمین‌ها مشارکت کردند اما به‌استثنای برخی از رهبران کلنی‌های مستقر شده در اراضی در بعضی مناطق، نمونه‌ترین سازمان‌هار کارگران کشاورزی هیچ گونه مشارکتی دربرنامه‌ریزی یا تدوین معیارها و قراردادهای مربوط به‌مصادره زمین‌ها، نداشتند.» | ||
| + | |||
| + | خط‌مشی سیاسی حکومت فری عبارت از آن بود که طبقه متوسط جدیدی از زارعین زمین‌دار، در کنار مزارع کارآمد بزرگ ایجاد کند. اتحادیه‌های صنفی می‌بایست به‌عنوان ابزاری برای بهبود بخشیدن به‌سطح زندگی بقیه کمیسینوها (=دهقانان) به‌کار روند. افزایش اساسی در سطح زندگی چند هزار دهقانی که زمین دریافت کرده‌اند، به‌وجود آمده است. | ||
| + | |||
| + | هزینه اصلاحات، از لحاظ مبالغ پرداخت شده به‌زمین‌داران و تامین مخارج انکشاف بعد از اصلاحات، از حدود امکانات منابع دولتی تجاوز کرده است. برنامه اصلاحات، از حدود امکانات منابع دولتی تجاوز کرده است. برنامه اصلاحات زراعی دولت فری قشر جدیدی از دهقانان مرفه – طبقه متوسط – را به‌وجود آورد. این دهقانان اکنون دست به‌استخدام کارگران زده و ادای زمین‌داران بزرگ را در می‌آورند و در بسیاری از موارد مشی سیاسی آنان را دنبال می‌کنند. از طرف دیگر فری به‌دهقانان بی‌زمین اجازه داد که در اتحادیه‌ها متشکل شوند بی آن که بتوانند خواسته‌های اساسی آنان را برآورده کند. در نتیجه سیاست‌های فری روستا را قطبی کرد و در این فرایند پایه پشتیبانی از دمکرات مسیحی‌های میانه‌رو را از بین برد. کمیسینوهائی (دهقانانی) که از لحاظ اقتصادی فعال بودند – اکثراً مردان – به‌چپ متمایل شدند. (رجوع کنید به‌جدول شماره ۳). و در مناطقی که اتحادیه‌گرائی دهقانان ضعیف بود و مزرعه‌داران کوچکی که سازمان‌های جدید روستائی تاثیر کمی بر آن‌ها گذاشته بود، پشتیبانی از جناح راست بالا گرفت. | ||
| + | |||
| + | آلنده در ۱۰ استان از ۱۴ استان روستائی اکثریت آراء را به‌دست آورد و ال ساندری آراء چهار استان باقی مانده را به‌دست آورد. تومیک دموکرات مسیحی در ۱۲ از ۱۴ استان اقلیت آرا را به‌دست آورد. روستان قطبی شد و اکثریت قابل ملاحظه‌ٔ مردم به‌جانب چپ ممایل شدند. بد نیست به‌خاطر داشته باشیم که مبارزه تومیک به‌طرز قاطعی رادیکال‌تر از مبارزه فری بود. (تومیک قول داد که اصلاحات زراعی را تسریع کند). جمع آرای ضد اصلاحات در روستاهای شیلی (سهم ال ساندری) فقط ۳۶ درصد کل آرا را دربر می‌گرفت. | ||
| + | |||
| + | {| class="wikitable" style=" margin: 1em auto 1em auto " | ||
| + | |+جدول ۳ | ||
| + | آراء کاندیداهای ریاست جمهوری در استان‌های روستاپی شیلی طی انتخابات ۱۹۷۰ | ||
| + | |- | ||
| + | | || سالوادور آلنده || ال ساندری || تومیک | ||
| + | |- | ||
| + | | استان‌ها: || (چپ) || (راست) || (میانه) | ||
| + | |- | ||
| + | | ۱) کوکوئیم یو || ۲۴۸۵۲ || ۱۳۴۰۶ || ۱۱۶۰۰ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۲) اکون کاگوا || ۱۱۷۶۷۶ || ۸۹۶۷ || ۸۸۷۹ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۳) اوهیگینز || ۲۴۷۱۹ || ۱۴۳۵۰ || ۱۳۶۹۶ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۴) کون گوا || ۹۳۶۱ || ۹۳۴۵ || ۷۴۲۸ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۵) کورنکو || ۷۴۸۷ || ۵۷۵۸ || ۴۵۱۰ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۶) تالکا || ۱۵۲۴۹ ||۸۴۷۶ || ۸۸۲۸ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۷) لیتارس || ۹۷۵۸ || ۱۰۰۶۱ || ۷۸۹۶ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۸) مائول || ۴۸۳۷ || ۴۸۲۸ || ۳۳۳۷ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۹) نابُل || ۱۶۷۹۴ || ۱۵۹۷۲ || ۱۲۹۸۷ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۱۰) ببو – بیو || ۱۰۹۹۸ || ۹۴۰۱ || ۶۸۱۵ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۱۱) ماله کو || ۸۸۹۲ || ۹۹۱۰ || ۸۰۵۶ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۱۲) کاتین || ۱۶۲۰۹ || ۲۶۳۰۵ || ۲۱۲۹۵ | ||
| + | |- | ||
| + | | ۱۳) والدیویا || ۱۶۳۶۹ || ۱۴۸۴۷ || ۱۱۸۵۱ | ||
| + | |- | ||
| + | |۱۴) اسورنو || ۹۰۷۴ || ۱۰۲۹۱ || ۸۰۳۹ | ||
| + | |- | ||
| + | | جمع || ۱۸۶۳۷۳ || ۱۶۱۹۱۷ || ۱۳۵۴۹۰ | ||
| + | |} | ||
| + | |||
| + | روشن است که در سال ۱۹۷۰ روستاهای شیلی فوق‌العاده سیاسی شده بود و برای استحاله سریع و بنیادی نظام زمین‌داری، یعنی وظیفه‌ئی که پرزیدنت سالوادور آلنده سوسیالیست باید با آن روبرو می‌شدَ آماده شده بود. آلنده و کارگران روستائی که از کاندیدا شدن او پشتیبانی می‌کردند عزم آن را دارند که استحاله‌ئی را تحقق بخشیند که فری وعده داد اما هرگز به‌آن عمل نکرد. | ||
| + | |||
| + | به‌هرحال آشکار است که اکنون نخبگان اقتصاد شهری که برنامه‌های ملی کردن دولت آن‌ها را متضرر می‌کند، از مالکان دفاع کنند. این نخبگان با تکیه به‌کنترل‌شان بر موسسات اقتصادی (بانک‌ها و کارخانجات) شروع کرده‌اند به‌اعمال فشارهای اقتصادی، بحران موجبات مداخله نظامیان را فراهم کند. {{نشان|۲}} به‌هرحال یک کودتای دست راستی با مقاومت اکثریت عظیم مردم (یعنی چپ‌گرایان ودمکرات مسیحیان) مواجه خواهد شد که بر علیه جناح راست رای داده‌اند. | ||
نسخهٔ ۲۳ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۳۰
 | این مقاله در حال تایپ است. اگر می‌خواهید این مقاله را تایپ یا ویرایش کنید، لطفاً دست نگه دارید تا این پیغام حذف شود. |
جیمز – ف – پتراس
نتیجه‌گیری
تغییر عمده شیلی طی حکومت فری، تغییر زمین‌داری نبود. بلکه این تغییر بیش‌تر در زمینه تشکیل نیروی کار مزدبگیر روستائی در اتحادیه‌ها بود. همهٔ دمکرات مسیحی‌ها در ابتدا از رشد سریع تشکل اتحادیه‌ئی دهقانان پشتیبانی کردند. اما رشد دامنهٔ جنبش و رزمندگی آن، اختلفا و دودستگی بر سر اهداف جنبش را گسترش داد. فری و حامیانش اتحادیه‌های صنفی را به‌عنوان گروه فشاری درون ساخت سنتی تلقی کردند که کار «ادغام» آنان (=دهقانان) را در دامن جامعه سرمایه‌داری موجود بر عهده داشت. این جامعه به‌سازمان‌های دهقانی برای تعیین شرایط استخدام دهقانان توسط کارفرمایان روستائی (=اربابان) نقشی محدود می‌داد.[۱]
به‌نظر چونچول و یارانش اتحادیه ابزاری برای استحاله جامعه روستائی و جانشین مالک ارضی بود. فری با توجه به‌پشتیبانی‌ش از جامعه سرمایه‌داری «کثرت‌گرا» (شامل ملاکان – بانکداران و صاحبان صنایع)، هرگز روشی را که (اینداپ) پیشنهاد می‌کرد، قبول نداشت. بعضی از دمکرات مسیحی‌های دست‌چپی ادعا می‌کنند که فری به‌برنامهٔ خود «پشت پا زد» اما اظهار این مطلب نادرست است: در واقع فری درپی آن بود که قشرهای جدیدی از دهقانان مالک را در جامعه سرمایه‌داری موجود «ادغام» کند. و در این میان آن چه که تغییر کرد دمکرات مسیحیان جوان بودند نه فری. این دمکرات مسیحیان جوان تحت تأثیر سازمان و مبارزه دهقانان، درپی آن بودند که اصلاحات ارضی پیشنهادی فری را پیاده کنند اما در نتیجه برخورد دائمی‌شان با اشکال تراشی‌های سیاسی حکومت فری به‌شدت نومید شدند.
دمکرات مسیحیان شورشی نسبت به‌یک استحالهٔ عمومی، به‌شدت متعهد بودند. حال آن که فری بیش از پیش درپی محدود کردن نتایج ساختی سازمان اجتماعی توده‌ئی بود. نتیجه این برخوردهای متناقض ارتقاء موفقیت‌آمیز جنبش اتحادیه‌ئی تودهٔ دهقانان و نیز توزیع مجدد بسیار محدود زمینی بود.
توزیع زمین ۱۹۶۵ – ۱۹۷۰
حکومت فری در فاصله سال‌های ۱۹۶۵-۱۹۷۰ نزدیک به ۲۹۷ هزار هکتار زمین آبی را مصادره کرد. تا ژوئن ۱۹۷۰ حکومت فری فقط ۱۷.۵درصد زمین زراعی را مصادره کرده بود. مالکان عمده (اربابان) هنوز قسمت اعظم بهترین زمین‌های کشور را در دست داشتند. طی همین دوره فقط ۱۲ درصد زمین‌های غیر آبی (دیم) یعنی رقمی معادل ۳.۱ میلیون هکتار را مصادره کردند. . گزارش‌های دولت از مقدار این زمین‌های دیمی اطلاع درستی به‌دست نمی‌دهد.
برنامهٔ مصادره زمین از استانی به‌استان دیگر تفاوت قال ملاحظه‌ئی داشت. در آکونکاگوا ۳۴.۸ درصد زمین‌های آبی مصادره شد، حال آن که در اوهیگینز فقط ۹.۶ درصد زمین‌ها مصادره شده است.
واگذاری زمین به‌خانواده‌ها در اصلاحات زراعی
شکست عمده حکومت فری در زمینهٔ استقرار خانواده‌ها، روی زمین‌های مصادره شده در طی اصلاحات زراعی، بود. فری در سال ۱۹۶۴ وعده داد که تا سال ۱۹۷۰، ۱۰۰ هزار خانوار مالک زمین خواهند شد. در ۱۹۶۷ این رقم، به‌حدود ۴۰ هزار تا ۶۰ هزار خانوار کاهش یافت و سرانجام در جولای ۱۹۷۰ فقط ۲۱۱۰۵ خانوار زمین دریافت کردند. یعنی با توجه به‌رقم کل دهقانان بی‌زمین فقط ۸ درصد از دهقانان از «اصلاحات زراعی» بهره‌مند شدند و حدود ۹۲ درصد از آنان محروم ماندند.
ارقام بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) در مورد اصلاحات زراعی غالباً جعلی بود. این ارقام به‌منظور ایجاد این تصور که تغییرات سریعی در حال رخ دادن است علی‌الخصوص از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۰ بزرگ می‌کردند.
| ۱۹۶۵ | ۱۹۶۶ | ۱۹۶۷ | ۱۹۶۸ | ۱۹۶۹ | ۱۹۷۰ | جمع (۱۹۶۵-۱۹۷۰) | |
| تعداد کلنی‌های مستقرشده در اراضی میزان زمین، | ۳۳ | ۶۲ | ۱۵۱ | ۱۵۸ | ۲۲۹ | ۲۷۷ | ۹۱۰ |
| به‌هکتار | ۲۸۶۸.۳۹ | ۱۴۵۶۱۶.۸ | ۳۵۴۸۴۷.۷ | ۷۲۵۱۷۱.۹ | ۱۰۷۸۲۱۰.۸ | ۴۶۱۳۲۸.۵ | ۳۰۲۵۰۱۵ |
| اراضی آبی | ۱۶۲۴۱ | ۱۷۲۸۶.۸ | ۴۷۷۳۶.۳ | ۵۳۶۶۱.۱ | ۶۸۴۳۲.۵ | ۵۳۳۴۴.۲ | ۲۵۶۷۰۸ |
| اراضی دیم | ۲۷۰۵۹۲.۲ | ۱۲۸۳۳۰ | ۳۰۷۱۱۱.۴ | ۶۷۱۵۱۰.۸ | ۱۰۰۹۷۷۹.۳ | ۴۰۷۹۸۴.۳ | ۲۷۹۵۳۰۷ |
| خانوارهای بهره‌مند | ۲۰۶۱ | ۲۱۰۹ | ۴۲۱۸ | ۵۶۴۴ | ۶۴۰۴ | ۸۷۰۳ | ۲۹۱۳۹ |
برای مثال اگر جداول بنگاه اصلاحات ارضی [کورا] (جدول شماره ۱) را با جداولی که مدیر قبلی کورا ارائه داده است یا با جداول تهیه شده در بخش آماری کورا (جدول شماره ۲) مقایسه کنیم، تفاوتهای چشمگیری را بعد از سال ۱۹۶۷ مشاهده خواهیم کرد.
هم چنان که مقایسه جدول یک با جدول دو نشان می‌دهد، کورا در داده‌های مربوط به‌سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ دست می‌برد تا این تصور را ایجاد کند که افزایش مداومی در فعالیت‌های اصلاحاتی وجود دارد. حال آن که درواقع این فعالیت‌ها در ۱۹۶۷ کاهش یافت و پس از آن در ۱۹۶۹ افزایش یافته است.
مهمتر از آن، این است که داده‌های چا‍پ شده در ۱۹۷۰ به‌شدت مبالغه‌آمیز بود. احتمالاً این مبالغه‌گوئی به‌آن خاطر بوده است که به‌نیازهای مبارزاتی حزب دموکرات مسیحی در انتخابات ریاست جمهوری کمک کند.
| ۱۹۶۸ | ۱۹۶۹ | ۱۹۷۰ | جمع (۱۹۶۸-۱۹۷۰) | |
| تعداد کلنی‌های مستقرشده در اراضی | ۱۱۳ | ۲۰۹ | ۹۹ | ۶۶۷ |
| میزان زمین به‌هکتار | ۴۴۳۰۶۱ | ۱۱۰۳۱۲۵ | ۳۲۸۱۱۰ | ۲۶۶۱۵۹۹.۸ |
| اراضی آبی | ۳۰۱۳۶ | ۶۹۶۸۲ | ۲۲۷۴۰ | ۲۱۳۸۲۸ |
| اراضی دیم | ۴۱۲۹۲۵ | ۱۰۱۳۴۴۴ | ۳۰۵۳۷۰ | ۲۴۳۷۷۷۲ |
| خانوارهای بهره‌مند | ۲۹۱۵ | ۷۳۱۵ | ۲۴۸۷ | ۲۱۱۰۵ |
برنامه اصلاحات زراعی با مقاومت سرسختانه‌تر ارباب‌ها روبرو شد. ماموران بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) مورد حمله قرار می‌گرفتند. ارباب‌ها مسلح شده و برای مبارزه با مصادره زمین آماده شدند. سال‌های اول اصلاحات ارضی در مقایسه با این وضع نسبتاً راحت‌تر بود. از آغاز سال ۱۹۶۵ تا جولای ۱۹۶۷ زمین‌های زیادی تحت لوای قانون اصلاحات ارضی مصوب ۱۹۶۲ مصادره شد. اکثر این مصادره‌ها به‌مزارعی که به‌طور ناکارآمد مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت مربوط بود. تقریباً نیمی (۴۷ درصد) از زمین‌های آبی مصادره شده تحت لوای قانون قدیمی اصلاحات ارضی مصادره شد.
دولت با اتکاء به‌قانون اصلاحات ارضی جدیدی که در جولای ۱۹۶۷ به‌تصویب رسید به‌مصادره زمین‌هائی که به‌طور ناکاآمدی بهره‌برداری می‌شد (یعنی ۲۰ درصد کل املاک مصادره شده از جولای ۱۹۶۷) ادامه داد و در ضمن شروع به‌مصادره زمین‌های دیگر هم کرد.
از بسیاری از موارد مصادره زمینی (۳۷ درصد) صاحبان زمین (اربابان)، املاک خود را برای فروش به‌دولت عرضه کردند. چرا که قیمت‌های پیشنهادی دولت بالا بود. اما این تمایل به‌سرعت خاتمه یافت و سرانجام به‌ندرت می‌شد اربابی را یافت که حاضر به‌فروش املاک خود باشد. در نتیجه اصلاحات زراعی و روند استقرار دهقانان در اراضی به‌طور قابل ملاحظه‌ئی کند شد. از طرف دیگر فشار کمیسینوها (=دهقانان) و اتحادیه‌های دهقانی افزایش یافت. تصرف زمین در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۶۹ چندین برابر شد.
در می ۱۹۷۰ اتحادیه‌های دهقانی به‌یک اعتصاب تاریخی سراسری دست زدند. دهقانان اعتصاب کننده خواستار آن بودند که کار اصلاحات زراعی تسریع شود و به‌مقاومت مسلحانهٔ غیرقانونی زمین‌داران بزرگ (ارباب‌ها) پایان داده شود.
دهقانان و اتحادیه‌های دهقانی بیش از پیش به‌اقدام مستقیم روی آوردند، خواسته‌های خود را رادیکالیزه کردند و در جست و جوی حمایت چپ مارکسیستی برآمدند.
وعده‌هائی که فری داده بود فقط به‌بالا رفتن توقعات دهقانان و برانگیخته شدن مقاومت جناح راست، کمک کرد. یکی از ماموران عالی مقام قبلی بنگاه اصلاحات ارضی (کورا) که در طی سه سال اول حکومت فری خدمت می‌کرد، اظهار داشت:
- «به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که دهقانان به‌شکل‌های رفتاری مختلفی در کار مصادره زمین‌ها مشارکت کردند اما به‌استثنای برخی از رهبران کلنی‌های مستقر شده در اراضی در بعضی مناطق، نمونه‌ترین سازمان‌هار کارگران کشاورزی هیچ گونه مشارکتی دربرنامه‌ریزی یا تدوین معیارها و قراردادهای مربوط به‌مصادره زمین‌ها، نداشتند.»
خط‌مشی سیاسی حکومت فری عبارت از آن بود که طبقه متوسط جدیدی از زارعین زمین‌دار، در کنار مزارع کارآمد بزرگ ایجاد کند. اتحادیه‌های صنفی می‌بایست به‌عنوان ابزاری برای بهبود بخشیدن به‌سطح زندگی بقیه کمیسینوها (=دهقانان) به‌کار روند. افزایش اساسی در سطح زندگی چند هزار دهقانی که زمین دریافت کرده‌اند، به‌وجود آمده است.
هزینه اصلاحات، از لحاظ مبالغ پرداخت شده به‌زمین‌داران و تامین مخارج انکشاف بعد از اصلاحات، از حدود امکانات منابع دولتی تجاوز کرده است. برنامه اصلاحات، از حدود امکانات منابع دولتی تجاوز کرده است. برنامه اصلاحات زراعی دولت فری قشر جدیدی از دهقانان مرفه – طبقه متوسط – را به‌وجود آورد. این دهقانان اکنون دست به‌استخدام کارگران زده و ادای زمین‌داران بزرگ را در می‌آورند و در بسیاری از موارد مشی سیاسی آنان را دنبال می‌کنند. از طرف دیگر فری به‌دهقانان بی‌زمین اجازه داد که در اتحادیه‌ها متشکل شوند بی آن که بتوانند خواسته‌های اساسی آنان را برآورده کند. در نتیجه سیاست‌های فری روستا را قطبی کرد و در این فرایند پایه پشتیبانی از دمکرات مسیحی‌های میانه‌رو را از بین برد. کمیسینوهائی (دهقانانی) که از لحاظ اقتصادی فعال بودند – اکثراً مردان – به‌چپ متمایل شدند. (رجوع کنید به‌جدول شماره ۳). و در مناطقی که اتحادیه‌گرائی دهقانان ضعیف بود و مزرعه‌داران کوچکی که سازمان‌های جدید روستائی تاثیر کمی بر آن‌ها گذاشته بود، پشتیبانی از جناح راست بالا گرفت.
آلنده در ۱۰ استان از ۱۴ استان روستائی اکثریت آراء را به‌دست آورد و ال ساندری آراء چهار استان باقی مانده را به‌دست آورد. تومیک دموکرات مسیحی در ۱۲ از ۱۴ استان اقلیت آرا را به‌دست آورد. روستان قطبی شد و اکثریت قابل ملاحظه‌ٔ مردم به‌جانب چپ ممایل شدند. بد نیست به‌خاطر داشته باشیم که مبارزه تومیک به‌طرز قاطعی رادیکال‌تر از مبارزه فری بود. (تومیک قول داد که اصلاحات زراعی را تسریع کند). جمع آرای ضد اصلاحات در روستاهای شیلی (سهم ال ساندری) فقط ۳۶ درصد کل آرا را دربر می‌گرفت.
| سالوادور آلنده | ال ساندری | تومیک | |
| استان‌ها: | (چپ) | (راست) | (میانه) |
| ۱) کوکوئیم یو | ۲۴۸۵۲ | ۱۳۴۰۶ | ۱۱۶۰۰ |
| ۲) اکون کاگوا | ۱۱۷۶۷۶ | ۸۹۶۷ | ۸۸۷۹ |
| ۳) اوهیگینز | ۲۴۷۱۹ | ۱۴۳۵۰ | ۱۳۶۹۶ |
| ۴) کون گوا | ۹۳۶۱ | ۹۳۴۵ | ۷۴۲۸ |
| ۵) کورنکو | ۷۴۸۷ | ۵۷۵۸ | ۴۵۱۰ |
| ۶) تالکا | ۱۵۲۴۹ | ۸۴۷۶ | ۸۸۲۸ |
| ۷) لیتارس | ۹۷۵۸ | ۱۰۰۶۱ | ۷۸۹۶ |
| ۸) مائول | ۴۸۳۷ | ۴۸۲۸ | ۳۳۳۷ |
| ۹) نابُل | ۱۶۷۹۴ | ۱۵۹۷۲ | ۱۲۹۸۷ |
| ۱۰) ببو – بیو | ۱۰۹۹۸ | ۹۴۰۱ | ۶۸۱۵ |
| ۱۱) ماله کو | ۸۸۹۲ | ۹۹۱۰ | ۸۰۵۶ |
| ۱۲) کاتین | ۱۶۲۰۹ | ۲۶۳۰۵ | ۲۱۲۹۵ |
| ۱۳) والدیویا | ۱۶۳۶۹ | ۱۴۸۴۷ | ۱۱۸۵۱ |
| ۱۴) اسورنو | ۹۰۷۴ | ۱۰۲۹۱ | ۸۰۳۹ |
| جمع | ۱۸۶۳۷۳ | ۱۶۱۹۱۷ | ۱۳۵۴۹۰ |
روشن است که در سال ۱۹۷۰ روستاهای شیلی فوق‌العاده سیاسی شده بود و برای استحاله سریع و بنیادی نظام زمین‌داری، یعنی وظیفه‌ئی که پرزیدنت سالوادور آلنده سوسیالیست باید با آن روبرو می‌شدَ آماده شده بود. آلنده و کارگران روستائی که از کاندیدا شدن او پشتیبانی می‌کردند عزم آن را دارند که استحاله‌ئی را تحقق بخشیند که فری وعده داد اما هرگز به‌آن عمل نکرد.
به‌هرحال آشکار است که اکنون نخبگان اقتصاد شهری که برنامه‌های ملی کردن دولت آن‌ها را متضرر می‌کند، از مالکان دفاع کنند. این نخبگان با تکیه به‌کنترل‌شان بر موسسات اقتصادی (بانک‌ها و کارخانجات) شروع کرده‌اند به‌اعمال فشارهای اقتصادی، بحران موجبات مداخله نظامیان را فراهم کند. [۲] به‌هرحال یک کودتای دست راستی با مقاومت اکثریت عظیم مردم (یعنی چپ‌گرایان ودمکرات مسیحیان) مواجه خواهد شد که بر علیه جناح راست رای داده‌اند.