آواز سیاه طولانی

از irPress.org
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۸:۵۳ توسط Farzaneha (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۶۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۷۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۵
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۶
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۷
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۸
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۸۹
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۰
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۱
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۲
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۳
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۴
کتاب هفته شماره ۲ صفحه ۹۴



۱


«ب

خواب، طفلم
بابا جونت به شهر رفته


بخواب طفلم
آفتاب داره پائین میره


بخواب طفلم
نون قندی‌هات توی کیسه‌س


بخواب طفلم
بابات الانه میاد خونه...


زن همچنان زمزمه می‌‌کرد و با هر مکثی که در آوازش می‌‌کرد گهوارهٔ چوبی را با پای سیاه و عریان خود می‌‌جنباند. اما کودک بلند‌تر جیغ می‌‌کشید و فریاد او آواز زن را می‌‌بلعید. زن

آواز خود را قطع کرد،