۲ شعر عامیانهٔ ویتنامی
 | تایپ این مقاله تمام شده و آمادهٔ بازنگری است. اگر شما همان کسی نیستید که مقاله را تایپ کرده، لطفاً قبل از شروع به بازنگری صفحهٔ راهنمای بازنگری را ببینید (پیش‌‌نویس)، و پس از اینکه تمام متن را با تصاویر صفحات مقابله کردید و اشکالات را اصلاح کردید یا به بحث گذاشتید، این پیغام را حذف کنید. |
2 شعر عامیانۀ ویتنامی
شعر ویتنامی، سالیان درازی به‌زبان چینی و نیز در قالب‌های عروضی شعر چینی سروده می شد که خود ما حصلِ هزار سال سلطه و استیلای چین بر ویتنام بود. با اینهمه، شاعران ویتنام، کیفیت‌های ویژه اشعار خود را که نمایشگر ادبیاتی مستقل و ملی و نه همچون زائده‌ای از ادبیات چین است، حفظ کرده‌اند.
شعرهای سنّتی عامیانه و ترانه‌های محلی ویتنامی که شاعر شناخته شده‌ای ندارد، عمومأ مربوط به‌امور ملموس زندگی و هجو مسائلی همچون مردسالاری و خرافه‌پرستی است.
ص.ت
حسادت
لک لک به‌سپیدی آهک است،
می‌خواهی صیغه پدر من بشوی؟ پس بیا،
مادرم نه بد دهنی می‌کند نه کتک می‌زند
فقط کارد را تیز می‌کند و قلوه‌هایت را بیرون می‌کشد!
دانۀ فوفل
ریزه میزه مثل دانۀ فوفل
خانه خانه مثل پوستش.
یک روز در مدرسه‌ئی نزدیک خانه
روز دیگر در مدرسه‌ئی فرسنگ‌ها دورتر.
سیزده ساله که بودم عروسم کردند
آیا حالا هیجده ساله‌ام؟
در خیابان، زنی هنوز جوانم
و در خانه، مادر پنج فرزند!